Ciapolino – Serenita

ciapolino

Serenita
(Paker Prod 017)

Arnaud Ciapolino is een houten dwarsfluitist, oorspronkelijk uit Allesandria (Italië), maar met een sterke band met Bretagne. Serenita is zijn eerste soloalbum, waarvoor hij wel een karrenvracht medemuzikanten aansleepte. Daaronder niet de minsten, zoals Eilidh Shaw (fiddle), Kris Drever (gitaar, zang), Angus MacKenzie (pipes en whistles), Ross Martin (gitaar), Alasdair White (fiddle) en producer, opnametechnicus en gitarist/zanger Nicolas Quemener. Daarnaast is er ondersteuning van een drummer/percussionist en bassist, toetsenist en  trombonist Fidel Fourneyron. Die gaat op enkele tracks de duels aan met de fluit(en) van Ciapolino en dat klinkt opvallend goed.
In Le blues du petit Sylvestre zelfs met de Scottish smallpipes van MacKenzie daarbij. Dit ruim 9 minuten durende epos is een samensmelting van traditioneel, jazz, blues en folkrock. Het is een lekker voortkabbelend geheel. De composities zijn afwisselend qua ritme en invulling en de meeste van eigen makelij.
Afwijkend zijn de twee songs die het album bevat. De ene – gezongen en gecomponeerd door Kris Drever – kent zijn kenmerkende drijvende ritme. Een lekker nummer dat je zo bij LAU kan verwachten, met wel een gehaast en onzorgvuldig einde.
De overbekende Townes van Zandt kraker If i needed you wordt hier fraai met zijn diepe sonore stem gezongen door Quemener, maar wijkt verder weinig af van gekende versies. Ska 1004 kom je in twee verschillende (toon)soorten tegen. De ene versie is bovendien wat steviger dan de andere. Tussen de composities in het Keltisch idioom verschijnen wat – meestal kortere – stukjes waarin Ciapolino zijn vleugels al improviserend uitslaat. In Funk it hoor ik invloeden van bijvoorbeeld Capercailie terug.
Ciapolino speelt uiteraard op alle tracks de hoofdrol op (houten) dwarsfluit, traverso, alto- en basfluit en piccolo. En dat doet hij gewoon met verve.

Scroll naar boven