 |
Célébration d’un Héritage
(Coop Breizh CD 1091)
Sommige live cd’s zijn beter dan studio-opnamen van de muzikant of groep. Ze voegen iets toe (sfeer, bredere instrumentatie, energiekere klank), of laten juist iets weg (overbodige productie) waardoor de songs in hun essentie tot uiting komen. Tevens is het interessant om te horen of een muzikant of groep op de planken datgene kan waarmaken wat ze in de studio met hulpmiddelen en tijd kunnen produceren. Vooropgesteld dat Dan Ar Bras een uitstekend muzikant is, een zeer bekwaam solist en zeker ook op het podium zijn mannetje staat, kan ik niet anders concluderen dat Celebration d’un héritage een volstrekt overbodige (live) cd is. Twintig jaar na de eerste Heritage de Celtes op het Festival de Cornouailles in Quimper werd een jubileum ‘Heritage’ op datzelfde festival opgevoerd. Niets op tegen, maar zoals het op cd staat is het niet meer dan een ‘wie is wie in de Dan Ar Brasshow’. Wat nog pleit voor de cd is dat er niet louter wordt teruggeblikt en het verword tot een best of. Uiteraard ontbreken enkele bekende deunen niet (Language of the gael bijvoorbeeld, of Borders of salt), maar wordt cd gevuld met enkele nieuwe nummers, oa uit de laatste reguliere schijf van Ar Bras. Maar het ontbreekt de cd aan eenheid, spanning, opbouw en overtuiging. Het kabbelt allemaal lekker voort. Nu wordt deze gast voorgesteld, dan weer die etc. Piper Ronan Le Bars en fluitist Sylvain Barou zorgen nog voor enig spetterend werk in Rock around the loc’h, Duchesse en Broken Player. Nummers met die kenmerkende korte staccatoriffs of het nagalmende gitaarspel van Ar Bras. De begeleidingsband blijkt dan over power te beschikken. Ook Bagad Quimper, “de jonge rock en rollband uit Kemper” zoals Ar Bras komisch aankondigt, excelleert. Maar dan hebben we de hoogtepunten wel genoemd. Gezapig kabbelen Karen Matheson, Clarisse Lavanant, Morwenn Le Normand en ook Gilles Servat hun liedjes af. Met als dieptepunt een compleet uit de toon gezongen strofe in Celebration door Morwenn Le Normand. Daarna volgt een herhaling van zetten die nergens echt tot ontroering leidt. Als ik het zo hoor, zou ik bij dit concert moeizaam een gaap kunnen onderdrukken. Voor diegenen die lijfelijk aanwezig waren, zal de aha erlebnis groot zijn. De kritische thuisluisteraar die het product zuiver op muzikale en niet op nostalgische gronden beoordeelt zal tot de sluitende conclusie komen: overbodige uitgave!
