![]() |
Drifter
(Continental Song City CD1094 / Munich)
Dan Bern was een tot voor kort mij onbekende singer/songwriter uit Amerika. Bern, een afkorting van zijn Joodse naam Bernstein, is echter al actief vanaf midden jaren negentig en heeft een hele rits albums op zijn naam staan. Beter laat dan nooit geldt de kennismaking hier. Want Bern is geen doorsnee Americana. Zijn muziek refereert overduidelijk aan die uit de periode dat hij geboren werd: de mid zestiger jaren, met iconen als Bob Dylan, Phil Ochs en nog verder terug Woody Guthrie. Van eerstgenoemde heeft hij duidelijk diens verhalende manier van zingen en teksten schrijven. Zijn stem en de manier van zingen doet sterk denken aan die van Roger McGuinn en ook qua uitvoering is wel een link te leggen met diens bekendste formatie The Byrds. Tevens onderscheidend van de menigte Americanaplukkers en tokkelaars zijn de teksten. En eveneens gaat dan die vergelijking met eerder genoemden op. Bern pent kritische, satirische teksten, politieke soms. Hij neemt direct geen blad voor zijn mond, maar ook indirect legt hij de vinger op de zere plek. Vijftien tracks kent het al enige tijd op de markt verschenen Drifter, dat hij vol speelt met een begeleidingsband die onder de naam Common Rotation door het leven gaat. Adam Busch, Jordan Katz en Eric Kufs bespelen instrumenten variërend van gitaar, banjo, dobro, orgel en mondharmonica tot wat ongebruikelijker instrumenten in het folkhokje als glockenspiel, sax, trompet en trombone. Voeg daarbij nog een handvol gastmusici, waarvan Emmylou Harris de gastvocalen voor haar rekening neemt in Swing set. Die instrumentatie leidt tot verrassingen, zoals een Penny Lane achtige trompetsolo, of een simpele brassbacking. Maar ook een fraai ingemixt orgeltje of een dobro op de achtergrond maakt dat de op zich in het zelfde kader gecomponeerde songs toch blijven boeien.