(Daoirí Recordings / DAOIRICD004)
Dubliner Daoiri Farrell is in Nederland nog geen grote naam. De Ier was echter al meerdere keren te gast op Celtic Connections, won een paar BBC Folk Awards en toerde als gastvocalist met Lunasa door Amerika. Christy Moore noemt Farrell ‘de man die de mantel van Luke Kelly draagt’ en dat is voorwaar niet niks.
In 2009 verscheen zijn debuut The first turn. Hij brak door in 2016 met True born Irishman, waarna in 2019 A lifetime of happiness volgde. Begin dit jaar verscheen dus zijn vierde schijf The wedding above in Glencree. Het album is een mix van traditionals, eigentijds werk (Pecker Dunne, Ron Hynes, Paddy Ban O’Brien en Canon Charles O’Neill) en een eigen compositie Damien Walsh’s. Farrell speelt zelf snaarinstrumenten (gitaar, cittern, bouzouki) en krijgt instrumentale ondersteuning van een groot aantal gasten, waaronder Manus Lunny (guitar, bouzouki, bass bouzouki), Paddy Kiernan (5-string banjo), Mark Redmond (uilleann pipes, whistles), Pat Daly (fiddle. harmonium), Trevor Hutchinson (contrabas) en Jerry Douglas op dobro in Sonny’s dream.
Opener Father Murphy, een lied over de rebellie in 1798, zet gelijk de toon. Gedreven gitaar en bouzouki en een heerlijk omspelende uillean pipes. Maar het is toch vooral de typisch nasale stem van de Ier die je overtuigt. Met voldoende – maar niet overdreven – versieringen en haarzuiver smelt hij door het lange nummer. Dat geldt evenzo voor One starry night. Duidelijk is dat Farrell weet hoe een verhalend lied te zingen en je aandacht vast te houden. Dat lukt hem ook in twee a capella gezongen liederen, Slieve Gallion Braes en Murphy’s running dog. Young Emmet, wederom een verzetslied, doet qua opzet denken aan het vroegere werk van Luke Kelly: fel gezongen, een vlotte en pakkende melodie en hier ook een lekker kletterende banjo.
De titelsong is een wat mysterieus en kolderiek lied over een imaginaire bruiloft, zeer fraai opgebouwd qua arrangement. Met het bekende Foggy dew sluit Farrell de cd af. Geen schokkende vernieuwende versie, maar wel een die beklijft. De liederen van Farrell zijn maatschappelijk bewogen, met uiteraard aandacht voor de typisch Ierse kwesties als emigratie, zelfbeschikking en armoede. Daoiri Farrell is de 21e eeuwse symbiose van Andy Irvine, Dick Gaughan en Luke Kelly. Een welkome kennismaking deze Farrell.
