So say we all
(Greentrax cdtrax377 / Laker Music)
De Canadese singer/songwriter David Francey mag je gerust een laatbloeier noemen. Pas op 45-jarige leeftijd liet hij zijn ‘nine to five’ beroep voor wat het was, om zich helemaal op de (folk)muziek te storten. Inmiddels is hij 59 jaar jong en tien albums verder. Francey is een troubadour in de ouderwetse en goede zin van het woord. Hij schrijft eerlijke, recht-toe-recht-aan liedjes over zaken waar de gewone burger zoal mee te maken kan krijgen. Ook zijn eigen sores neemt hij daar in mee, zoals in Harm, waarin hij verhaalt hoe liedjes schrijven hem uit een depressie hielp. Het titelnummer So say we all schreef hij ten tijde van het overlijden van zijn vader. Iets algemener zijn de teksten over liefdesproblemen, goedkope motels, lange reizen door het Noord-Amerikaanse continent, de strubbelingen van de arbeidersklasse, armoede, en zo meer. Francey zingt zeer ontspannen, met warme, ietwat hese stem. Hij wordt daarbij sober begeleid door zijn vaste kompanen op akoestische gitaar, banjo, mandoline of bouzouki. En dat alles in een tamelijk laid-back country-folkstijl. Zangeres Tannis Slimmon verzorgt hier en daar wat harmonische vocalen. Francey zingt op innemende manier over de problemen van het leven, maar houdt daarbij een positieve insteek in het achterhoofd. Zoals hij het zelf verwoordt: “Geniet van elke dag aan deze zijde van de grond en ga door, wat er ook op je pad moge komen.” Dat leverde in ieder geval weer een interessante cd met moderne folksongs op.