Niemandsland
(KIFT13CD)
De Kift is een eigenzinnige Zaanse band die invloeden kent uit punk, fanfare, rock, folk, poëzie en theater. In het instrumentarium vind je naast koperblazers ook banjo, ukelele, hakkebord en gitaar. Bas en drums zorgen voor het fundament. In New Folk Sounds schreven we al eerder over de groep, middels een artikel (in het nog op papier gedrukte NFS 50) en een recensie van de cd Bidonville.
Inmiddels is De Kift toe aan z’n dertiende studioalbum, waarop opnieuw de maatschappelijke betrokkenheid van de band tot uiting komt. Politiek, maatschappelijk en klimatologisch staat de wereld van nu onder druk. Daar zou makkelijk in felle bewoordingen tegen geageerd kunnen worden. Maar in plaats daarvan besloot De Kift om te zoeken naar schoonheid en positiviteit in zorgelijke tijden.
Het album en de bijbehorende voorstelling vormen een reis naar Niemandsland, waarbij onderweg daarheen ontmoetingen zijn met mensen die tegen de verdrukking in werken aan een mooiere wereld. Frontman Ferry Heijne (zang, gitaar, trompet, trombone) verzamelde tekstflarden uit de wereldliteratuur en stelde daarmee dertien liederen samen, die elk een deel van de reis verbeelden. Een lange lijst aan schrijvers, waarvan ik er enkele noem: Armando, Herta Müller, August Strindberg, Sylvia Plath, Boris Vian.
Zelf schreef Heijne het titelnummer, geïnspireerd door het nummer Thirteen van Johnny Cash. Ook vertaalde hij het nummer Son , waarvan de tekst werd geschreven door Alec Kopyt, die het in z’n eigen versie opnam met zijn groep Amsterdam Klezmer Band. AKB bandgenoot Janfie van Strien speelt als gastmuzikant op het vertaalde nummer, dat nu de titel Nacht draagt, klarinet. River moon van Carl Sandburg bewerkte Ferry Heijne tot Rode maan. De stem van de leadzanger heeft niet zo’n groot bereik, maar de regelmatig terugkerende tweestemmigheid maakt de aantrekkingskracht groter. Bovendien werkt de zang van Roos Janssens (tevens bariton- en altsax) verfrissend. De relatieve monotonie die veel nummers kenmerkt, zorgt voor een alom aanwezige dreigenge sfeer die past bij de inhoud. Hoewel er ook wel verlichting is, bijvoorbeeld in de vorm van het nummer Kompanen.
Bij de Kift is de verpakking van de muziek een belangrijk punt van aandacht. Ditmaal werd er voor gekozen om ansichtenkaarten aan elkaar te plakken om een hoes te creëren, en ook de tekstvellen werden met ansichtkaarten verstevigd. Daarvoor kocht drummer en vormgever Wim ter Weele zo’n 4000 ansichtkaarten voor één cent per stuk. Een plakploeg van vrijwilligers hielp mee om de klus te klaren. Dat betekent dat elke hoes van cd of lp uniek is.
Met Niemandsland maakte De Kift een enerverende trip, die naast een statement ook sprankjes licht en uitzicht biedt, vormgegeven in een caleidoscopisch muzikaal kader.
Website: www.dekift.nl
