 |
Mengelmoes
(Appel Rekords APR13730)
Mengelmoes is de opvolger van Appelmoes, een verzameling kinderliedjes in een hardcover boekje op dvd-formaat. Initiator is Johan Waegeman, die naast zang de productie van het geheel deed en ukelele, banjolele, autoharp en mondharmonica bijdroeg. Ook begeleidde hij het kinderkoor Wamblientjes. Een zestiental muzikanten verleende medewerking, waaronder Tars Lootens (piano op 4 tracks) en Geert Waegeman (viool).
Toch is het geen al te bruisend geheel geworden. Dat ligt deels aan de kwaliteit van het liedmateriaal – te veel alleen voor kleine kinderen tot de verbeelding sprekend – maar ook aan de intensiteit van de uitvoering. Van de zelfgepende liedjes van Johan overtuigt eigenlijk alleen Koek en bak, dat dan ook in 2013 de Anton Pieckprijs voor het beste nieuwe sprookjeslied ontving.
Enkele opvallende nummers: Jan de Grote Griezel van Jan de Wilde, Rij op je paardje van Nonkel Bob Davidse en het instrumentale Lullaby for Sanna van de hand van Tars Lootens. Ook aandacht voor de traditie: Annemarie Katrien, Mateetje, Dubbele Jan, Poezeminneke. Het meest verrassend is Daar was een bisjke (wat ik zelf ooit heb geleerd als De kanarie van ome Arie kon niet kakken), dat werd getransformeerd van een tango naar een bluesrock.
 |
Marc Terreur
De wondere wereld van Tucker Zimmerman
(De Wondere Wereld DWW01)
Interessanter voor kinderen van elke leeftijd is het project van Marc Terreur met door hemzelf vertaalde liedjes van de Amerikaanse singer-songwriter Tucker Zimmerman. 22 tracks bevat de cd, die is opgedeeld in twee delen. De eerste negen nummers vallen onder het hoofdstuk ‘Vinnie de vis en andere verhalen’. De overige songs worden verbonden door het thema ‘Onmogelijke wezens’ en hebben titels als De kangahaan, De beobongorilla en De hippokriekel. U begrijpt het, het woord verbeelding wordt hier met een hoofdletter V geschreven.
Alle instrumenten worden bespeeld door Marc Terreur, samen met kinderkoor Mozaïek verzorgt hij tevens de zang. Incidenteel voegen anderen achtergrondgeluiden toe. Een behoorlijk uitgebalanceerd geheel, dat de aandacht gemakkelijk vast weet te houden.
Bij de cd-presentatie was Tucker Zimmerman aanwezig en speelde ook mee op gitaar.
Wat opvalt is dat Marc Terreur heel strak op de rechten van het opgenomen materiaal zit. Hij roept op niets te kopiëren (tegen beter weten in?) en vermeldt expliciet dat voor elk gebruik van de opnames toestemming nodig is. Terwijl je als hoeder van dergelijk repertoire toch vooral hoopt dat zoveel mogelijk mensen de ‘boodschap’ verspreiden.
