Söl
(Tôt Ou Tard M7272)
De Franse Nederlander, Dick Annegarn is achtenzestig en woont al enige tijd in Zuid-Frankrijk, aan de voet van de Pyreneeën. Met enige on-regelmaat brengt hij cd’s uit. Zijn eerste plaat dateert al van 1974 en werd meteen een succes. Een succes dat hij enkele jaren later zelf ontvluchtte.
Nu was het ook al zowat vijf jaar geleden dat hij nieuw werk uitbracht. In 2018 verscheen wel een cd met vroegere liederen die een naam van een stad in de titel hadden, nu symfonisch begeleid. Onder de Franse chansonniers wordt hij wel als een bijzondere zanger beschouwd. In 2006 werd een hommageplaat uitgebracht waarop collega’s zijn bekendste nummers vertolkten. Onder die collega’s waren ronkende namen te vinden als Alain Bashung, -M-, Alain Souchon, Arthur H met de Nederlandse groep De Kift, Thomas Fersen onder meer en ook de Belgische Arno.
De lockdown omwille van covid19 – in Frankrijk ‘confinement’ genoemd – heeft hem blijkbaar de tijd en de zin gegeven om nieuwe nummers te schrijven en te componeren. De chansonnier die door Franse recensenten ook wel eens ‘onze Bataaf’ wordt genoemd, heeft steeds van enige Spielerei met taal gehouden. Op de hoes van deze nieuwe cd spelt hij zijn voornaam als 10K wat in het Frans als Dick te lezen is, en de titel van de cd is SöL. Uitgesproken klinkt dat als ‘seul’, wat in het Frans ‘alleen’ betekent. De man heeft inderdaad de ganse cd, (wel korte cd van een halfuur) in zijn eentje gemaakt op zijn erf in het landelijke Lafitte-Toupière dat geen honderd inwoners telt. Qua begeleiding is hier allesbehalve een symfonisch orkest te horen, enkel gitaar en slagwerk op vermoedelijk een cajon.
Dit achttiende opus van Annegarn bevat (slechts) tien liederen die men bij de Franse blues klasseert. Blues is wellicht het beste hokje indien je een auteur in een hokje moet plaatsen. Met zijn rauwe zang (zang?) klinkt hij inderdaad erg bluesy. Trop tard kan je moeilijk anders catalogeren, want het is een bewerking van T.B.Blues, een song over tuberculose van Josh White van bijna tachtig jaar geleden.
De andere nummers zijn pure Annegarn chansons. De cd opent met een voor de hand liggende bekentenis: Je suis né à La Haye. Dat een geboren Hagenaar met zo’n echt Hollandse dictie van het Frans zo’n gewaardeerd chansonnier is geworden mag al een wonder heten. Andere titels zijn Marilyn Monroe, Modigliani, Comme Saint-Thomas. A Saint-Denis en Oiseaux à 4 pattes zijn sprookjesachtige liederen.
De teksten van Annegarn laten vaak ruimte voor interpretatie. In een interview voor New Folk Sounds in 2006 zei hij zelf hierover: “Ik hou van suggereren in mijn teksten. Ik schrijf graag in raadsels en rebussen, ik verberg graag wat ik te zeggen heb. De luisteraar moet niet alles op een schoteltje aangeboden krijgen.”
Dat is op deze cd niet anders. Is het zijn beste plaat, zoals sommige recensenten schrijven? Misschien wel, misschien ook niet. Maar Söl is in elk geval een uitstekende Annegarn-cd.
