Hamradun
Hamradun
(Tütl HJF 348)
Hamradun is een Faeröerse metalfolkband. Pin je niet vast op de eerste, stevige en toch melodieuze klanken in openingsnummer Sneppan, want Hamradun heeft wel degelijk meer te bieden dan stampen en raggen. Sinds 2015 zijn zanger en componist Pol Arni Holm en gitarist Uni Debess, met drie metgezellen bezig om metal te vermengen met hun Faeröerse roots(muziek). Zo bewerken zij (lange) traditionele balladen en herschrijven oude teksten en werken van poëten.
Sinklars visa is zo’n fraai bewerkte lange historische ballad, meerstemmig krachtig gezongen en vol spanning in de dynamische muzikale opbouw. Je wordt smakelijk naar een apotheose meegevoerd. Ein stutt og stokkut lợta is een religieus lied. De psalm wordt met eerbied voor de herkomst – het begint met alleen stem en orgel – langzamerhand omgeturnd tot een barokke symfonische rocksong.
Dat bewerken van religieuze liederen is trouwens een gebruikelijke bezigheid op de Faeröer. Middels audiotechniek wordt aan het a capalla gezongen intro van Kvaedid um hargabrợdu – een oud gedicht van Pợl F, Joensen – een authentiek sfeertje toegevoegd. Alsof je naar een veldopname van een oude zegsman luistert.
Wat vooral opvalt is dat de nummers van Hamradun erg melodieus zijn. Het rustige Utlegd zou zo een folky vergeten track uit het repertoire van Led Zeppelin kunnen zijn. Verantwoord headbangen dus met deze metalfolkrockers.
Hans Andrias
Vision
(Tütl HJF 314)
Drie totaal verschillende cd’s in deze Nordic Sounds bespreking. Hans Andrias is een niet al te actieve singer-songwriter uit de Faeröer. Voor zover bekend zijn er twee reguliere albums van hem op de markt, waarvan zijn laatste in eigen taal.
Zijn debuut Vision uit 2016 bevat 9 composities die allen in het Engels worden gezongen. Soms doet het wat dark poppy aan, zoals Skin, dat wel wat weg heeft van Spandau Ballet, met name door het donkere geluid van de keyboards en de met galm omgeven elektrische gitaar. Americana popfolk zou je het kunnen noemen, maar dan toch met een flinke scheut Brits-Europese invloeden.
In With you i’ll be allright hoor je wat Danny Vera connecties, al zou dat gezien het tijdspad wel eens andersom kunnen zijn. Andrias komt als zanger goed voor de dag. Zijn omfloerste, wat mystieke altstem is prettig om naar te luisteren. Hij laat zich bijstaan door een tiental gastmusici die in dienst van de compositie en zanger spelen. De liedjes van Andrias zijn niet wereldschokkend, maar luisteren prettig. Een goed album zonder pretentieus te zijn.
Budam
Stories of devils, angels, lovers and murderers
(Tütl HJF 158)
Bui Egason Dam is het alter ego voor Budam, dat hij samen vormt met trouwe metgezellen Magnus (toetsen) en Rogvi (drums, percussie). Budam zou je de Faeröerse variant van de Bonzo Dog Doo Dah Band of de muzikale Monthy Python uit de Faeröer kunnen noemen.
Je kan hun creatie beschouwen als een huwelijk tussen cabaretesk theater en venijnige muzikale escapades. De composities zijn sfeerrijk en cinematografisch. Invloeden zijn er van Tom Waits – de honkytonk piano, rokerige kroeg sounds – tot Jim Morrison (The Doors).
Egason Dam zingt en oreert en declameert met een theatraal stemgeluid, maar dat maakt het geheel wel geloofwaardig. Sommige composities doen wat gejaagd aan, terwijl anderen loomheid benaderen. De ene keer is de muzikale omlijsting vol en bombastisch, dan weer subtiel en minimalistisch. In zijn teksten – in het Engels – verhaalt Budam over wezenlijke zaken als dood en verdoemenis, liefde en wraak, tegenslag en geluk, engelengeduld en duivelse spelletjes, maar wel met een knipoog.
Stories of devils, angels, lovers and murderers is wereldmuziek cabaret met absurdistische en surrealistische trekjes en smaakt naar meer. Voor als je in een gekke bui bent…
De besproken cd’s zijn te beluisteren in het programma Folkit!: Nordic Sounds op de Concertzender (klik hier).