Annelies Monseré – Nest
Bodul songs – Internal memo
Karina ESP – Detachement
(distributie Clear Spot)
Het Gentse Morc label blijft verbazen met excellente uitgaven met minimalistische muzikale hoogstandjes. De eveneens Gentse Annelies Monseré wist mij al eerder te overtuigen, onder andere in een samenwerking met Jessica Bailiff. Nest (Morc 60) is haar nieuwste mini elpee. Die begint verrassend met een bewerking van All things are quite silent, een Britse traditional die we kennen in verschillende uitvoeringen, maar hier heeft Monseré erg goed geluisterd naar Shirley Collins. Ook deze versie is met een orgeltje uitgevoerd (vergelijk met Dolly Collins’ portatief orgel). Ook horen we twee gaststemmen: Steve Marreyt (alias Edgar Wappenhalter) en Yumi Verplancke. Het is een prachtige, minimalistische en met veel gevoel uitgevoerde cover. Op diezelfde voet verder gaand brengt Monseré nog 3 eigen composities, waarbij Overrated het toppunt is van hoe je met weinig middelen een klasseproductie uit kan brengen. Slechts een orgeltje, een stem die enkele keren gedubt is en zooo effectief! De vijfde track is een andere bewerking van de begintrack, hier met een speelse piano als instrumentatie. Prachtig…Ook Internal memo (Morc 59) van Bodul songs is zo’n minimalistisch werkje, al is hier al veel meer sprake van arrangementen en productie. Bodul songs is het alter ego van Mat Sweet, normaal liefhebber van luide, heavy muziek. Deze zelfkant van de componist-zanger-gitarist bevalt me echter uitstekend. Dromerige, soms ietwat psychedelische liedjes, een enkel geluidsexperiment… Dat lijkt verdacht veel op de eerste twee Pink Floydplaten, maar dan in folkuitvoering. Ergens heeft het ook wat weg van Robyn Hitchcock of een georkestreerd en gemodificeerd Stone Breath. Vier korte songs en twee geluidscollages vullen deze epee. De eveneens korte songs kennen echter een fraaie dynamische opbouw met een knappe spanningsopbouw. Karina ESP is het synoniem voor Chris Gowers. Deze Belg heeft een redelijke naam opgebouwd in het ambient circuit en daar moet je zijn muziek ook plaatsen. Detachement (Morc 61) is wel een volwaardige cd, doch kent slechts vijf nummers. Lange, meestal op gitaartonen gebaseerde drones kruipen als een wolkenhemel op een bijna windstille dag aan je voorbij. Mimimale verschuivingen in het klankbeeld, nauwelijks een melodielijn, maar vooral klanken die een sfeer en (ont)spanning creeëren. Heerlijke, meditatieve geluiden die kunnen wedijveren met de groten uit het ambientveld als Steve Roach, Brain Eno en Dirk Serries, maar het zal zeker niet voor alle folkliefhebbers weggelegd zijn.
