Diverse Schotse folk-cd’s: Alastair Savage, Barry Nesbit, Chloe Matharu

Alastair Savage is een Schotse fiddler met een lange staat van dienst. In het begin van de eeuw nam hij een drietal cd’s op in de Butterstone studio van Dougie MacLean, daarna volgden nog een handvol albums, waaronder enkele met louter solo vioolspel. Toch is Savage niet de meest gekende muzikant. Met Tunes from the river zal hij ook geen potten breken, al is het zeker geen slecht album. Integendeel: Savage is een zeer kundig fiddler. Zijn spel is krachtig, zwierig en zit vol ornamentatie zonder overdreven te zijn. Toch ontbreekt het m.i. aan een eigen stijl. Of één die opvalt tussen al die andere van vakkundige collega’s.

Alle twaalf tracks zijn van eigen hand, waarbij sommige composities uit meerdere delen bestaan, zoals opener Simmer in Skye suite met 4 delen van in totaal ruim 11 minuten. Savage laat zich begeleiden door een negental musici, waaronder trouwe steun Euan Drysdale (gitaar, piano) en Ian Crawfort (contrabas). Bekendste naam is Rab Wallace (pipes), een belangrijke rol is weggelegd voor Ewan Robertson. Zijn dwarsfluit klinkt erg klassiek en past minder in het concept. Gastbijdragen zijn er van de Finse Vilma Timonen (kantele) en Timo Alakotila (piano), deels op liveopnamen van The Old Fruitmarkt in Glasgow, die wat rommelig aandoen.

Ondanks een geringere productie is Barry Nisbet een meer gekende naam. Deze fiddler-gitarist en songwriter neemt de Shetland fiddlestyle mee vanuit zijn geboorte-eiland. The Springbank voyage is een thema-cd rond  de in Clyde gebouwde viermaster Springbank. Dat schip ondernam een goed gedocumenteerde, maar bewogen reis van Hamburg naar Mexico in 1908, een verhaal dat door Nisbet werd voorzien van een muzikale verpakking. Die spreekt aan: de muziek is afwisselend, variërend van slow ballads tot meer akoestische rock en vlotte instrumentalen.

De arrangementen zijn knap met voldoende alternatie in het instrumentarium (o.a. gitaar, mandoline, cello, marimba, maar ook bas en drums), doch telkens transparant. De composities zijn toegankelijk, liggen vlot in het gehoor, de teksten zijn direct, verhalend en verhelderend. Als introductie op nummers zijn  gesproken samples van verhalenverteller Lawrence Tulloch te horen. Een knappe vondst: het geeft het geheel een documentaire-achtig sfeertje. Tenslotte is de zang van Nisbet met zijn Shetland accent zeer aangenaam. Prima productie.

Ingetogen, zo mag je de cd Small voyages van Chloe Matharu bestempelen. Matharu speelt harp en zingt haar eigen composities en laat zich bijstaan door Brian MacDonald (whistle, accordion, viool). Rustige, ballade-achtige songs, wel vrijwel allen in hetzelfde tempo. Ondanks de spaarzame begeleiding is er toch een vol geluid. Zo hoor ik toch echt in Clyde islands een piano en slagwerk. Maar dat verklaart niet het wat orkestrale geluid.

Dat wordt met name gecreëerd door meermalen gedubde zang(koortjes). En daar zit hem voor mij de pijn. Het komt erg cliché over, haast softpop met een melodramatisch tintje. De vibrato in Matharu’s stem accentueert een en ander. Het zou niet misstaan in een ’s middagse talkshow. De eigen composities behelzen veel thema’s uit het dagelijks leven van de harpiste.   Zoals op de cd-flap vermeldt: Singer-songwriter and harpist on shore, deck officer in the Merchant Navy at sea’. Dat veel nummers over zee, schepen, eilanden etcetera gaan is daarmee verklaarbaar, net als de songs over de zorgen die moeders over hun kinderen uitspreken.

De nummers met eenvoudige, soms enkelvoudige begeleiding spreken het meest aan. Toch overheerst een gevoel dat dit album overgeproduceerd is. Less is more Chloe…