Duijf – Duijf

Duijf

Duijf
(Bastaard Platen BP 005)

Wat aarzelend start de debuutschijf van Mathijn de Duijf. Alsof er een toevallige muzikale sessie gaat beginnen. De registraties op de vierentwintigsporenrecorder doen inderdaad wel een beetje denken aan zo’n ongeorganiseerd muziekfeestje. De muzikant en zanger pakte de party wel groots aan door veel gasten uit te nodigen. Daarbij onder meer Janos Koolen die op zijn mandoline fijntjes tussen de teksten door manoeuvreert. De tien tracks omvatten heerlijk kleine liedjes (Passeer de straat) maar ook verzen waarin een breed uitgemeten tekst de basis vormt voor groots muzikaal theater (Fortuna). Veel vastgelegde waarnemingen en overpeinzingen passeren, af en toe in een wat oubollige taal. Sterk uiteenlopende instrumenten (daarbij gitaar, hoorn, marimba en saxofoon) kleuren die impressionistische teksten (in het Nederlands en Italiaans) in. Enkele bewust ingebrachte dissonanten melden zich nadrukkelijk. Toch steekt het experiment muzikaal best goed in elkaar. Wie rekent op geriefelijke luistermuziek, komt echter bedrogen uit. Mathijn den Duijf maakte het zichzelf niet gemakkelijk met deze opnames. Zelf zegt hij daar over: ‘De registraties zijn hooguit een uitnodiging tot overpeinzen van het een of het ander.‘ Maar voor die nadenkende luisteraar is het soms toch net iets te veel van het goede.

Scroll naar boven