Duo Bottasso – Biserta e altre storie

Biserta e altre storie
(Visage Music, Xango Music Distribution, VM 3023)

Het duo Bottasso, geworteld in de Occitaanse regio van Italia en vooral gekend van hun pittige traditionele en zelfgeschreven balfolkmuziek, gooien het op dit album, samen met Simone Sims Longo, duidelijk over een andere boeg. Nicoló (viool, trompet, tuba, elektronica), Simone (diatonisch accordeon, elektronica) schreven een aantal composities, waarna ze samen met Longo, die eveneens tekende voor inbreng van elektronica en het klankdesign beheert, werkten aan een soundtrack voor de documentaire Biserta. Storia a spirale (2018) in een regie van Michele Coppari en Francesca Zannoni en engageren zich hiermee om een maatschappelijk statement muzikaal te vertalen.
Bizerta (in Tunesië), de ‘laatste’ stad van Afrika, bevindt zich slechts op 250 km van Italië. Eeuwenlang gold het als een vruchtbare regio met een strategische handelshaven. Het werd evenwel ook een stad van kazernes, marinebases en gevangenneming. Ooit het ‘Petit Paris’ van de Franse kolonisten wordt ze sinds 2011 gegijzeld door groepen radicale islamisten, salafi’s en takfirites. Tijdens de documentaire krijgen we inzage in het leven van vier betrokkenen.
De soundtrack kenmerkt zich dan ook door een strakke verhaallijn, waarin de akoestische en elektrische instrumentalen doorweven worden met verschillende stemmen en veldopnamen. Zo openen en sluiten ze met Maitia, een studio- en liveversie, waarin trekzak en viool, later ingeruild voor trompet, een weemoedige, intrieste sfeer scheppen.
De herfst valt in Autumn 1, waarin de Iranese gastmuzikant Reza Mirjalali op zijn tar, een vibrante melodie plaatst, bovenop onder meer door de organetto gedekte basso continuo’s, aarzelend in dialoog tredend met de viool en eindigend in iele pizzicato’s. In Spirali I, doorweven van natuurgeluiden en elektronica, naast iele kopergeluiden, experimenteren ze volop binnen een minimalistisch kader. De soundtrack wordt een eerste maal verlaten voor een eerste kennismaking met hun samenwerking met het Kinder- und Jugendchor der Theater Chemnitz, in een beklijvend, heel dynamische live-versie van Fragen, waarmee ze op viool en organetto dwingen tot introspectie.
Meest verwijzend naar hun muzikale thuisbasis doet ongetwijfeld de dans Samarazurka die onder parlando inbreng van een Arabische vrouwenstem, uitnodigt even de dansvloer te betreden. Samar, één van de vrouwelijke personages, traint voor een volgende bokswedstrijd, traint ook om uiteindelijk te kunnen vertrekken. Spirali II wordt geboren in een elektronisch klankbad, waarin enkele lijntjes vanuit de kopers en de organetto verweven worden, waarna onder een droge beat chaos gecreëerd wordt. De spanningsboog keert tenslotte terug naar zijn ontstaan. In Autumn II zijn het weer rauwe vioolhalen, ingehaald door het accordeon, en steun zoekend bij de trompet die een tijdperk van verval aankondigen.
Wanneer de trekzakregisters vol opengetrokken worden, treedt ook de tar andermaal heel krachtig naar voor. We verlaten de soundtrack definitief met Frères, waarin vioolpizzicato’s en elektronische klankevocaties de bodem vormen voor een Frans gesproken, in parlando aangebracht, oorlogsverhaal. Het andermaal ruim van pizzicato’s voorziene Majestic, die in dialoog treden met heftige crescendo’s, loop naadloos over in het door kopers gedragen ‘Attente’, waarin pas op het einde de trekzak mee instapt, dit doorheen een mist van elektronische klanken. Afsluitend treden ze andermaal live naar voor met een door het kinderkoor in het Frans gezongen versie Maitia, waarbij ze zelf naast de voor dekking van de achtergrond, ook voor enkele bruisende intermezzo’s zorgen.
Zo maken ze hun eigen cirkel rond, in een toch wel heel boeiend instrumentaal verhaal.

Scroll naar boven