 |
Perron 12
(Appel Rekords, APR 1382)
Lichte vioolpizzicato’s vergezellen ons wanneer we ‘Perron 12’ betreden. Dit album van Anouk Sanczuk (viool) en Florian De Schepper (akoestische gitaar) een debuut noemen is enkel terecht wanneer we ons focussen op hun specifieke samenwerking als tien-snarig duo. Ze kwamen lang geleden reeds in contact met elkaar, en spelen ondertussen een achttal jaar samen in de groep Broes.
Als tandem gooien ze zich nog uitdrukkelijker op eigen composities die, zwevend tussen intieme folk en jazz met groove, rijkelijk ingekleurd worden door hun beider veelzijdige muziekinvloeden. Hun studies jazz en klassieke muziek aan het conservatorium legt hen dan ook geen windeieren en helpen hen de grenzen van de folk af te tasten en te verruimen. Binnen hun akoestische instrumentale setting beperken ze sfeer scheppende elektrische effecten tot het strikte minimum, op plaatsen waar het een meerwaarde oplevert.
Wat meteen opvalt is dat je haast onmiddellijk vergeet dat hier enkel een – schitterend op elkaar inspelend – duo aan zet is. Ze maken ons hiermee duidelijk dat intieme (f)luisterfolk perfect hand in hand weet te gaan met een energieke en energetische aanpak. Ze voelen elkaar perfect aan, wat beiden alle ruimte biedt om de luisteraar te verrassen met improvisatorische uitstapjes doorheen de vaster omlijnde composities (waarvan ze er beiden een half dozijn voor hun rekening namen).
Zo laat Anouk zich in haar melodieuze uitnodiging om de Winterwarmte op te zoeken verleiden tot enkele geluidsevocerende uitstapjes. Dit vormt de start van een muzikaal reisverhaal dat ons via de swingende manouchestijl in Gazette musette voert naar het melancholische, deels ook door de Balkan geïnspireerde Les Belges à Lagarde Viaur. Dit laatste vormt een puik staaltje van de wijze waarop ze erin slagen om hun instrumenten naadloos van voorlijn naar achtergrond te laten kantelen. Mocht de trein op die op Perron 12 aangekondigd staat alsnog vertraging hebben, laten ze zich het plezier niet bederven. Dat van ons ook niet trouwens. Heerlijk is het voorts met hen te vertoeven in onder meer Scandinavische (Polska Mia), Braziliaanse (Choro por você) of Poolse (Poolse Pool) ritmes. Zelfs het paradijs (Impasse paradis) weerklinkt hier uitnodigend, terwijl hun uitmijter Eastern eggs ons doet watertanden naar meer.
Meest kenmerkend voor dit duo is misschien wel dat ze een heel persoonlijke ‘ddss’-sound wisten te ontwikkelen die ontegensprekelijk herkenbaar blijft doorheen de diverse muziektradities en -stijlen waarmee ze aan de slag gaan.
