(Nordic Notes NN 182)
Zowel Emilia Lajunen als Suvi Oskala speelt de vijfsnarige viool. Ze vormen samen een duo enToisjalkainen is hun derde cd als tweetal. Nu zijn vioolduo’s geen ongewone verschijningen meer in de folk, maar dan vaak als onderdeel van een (nog) groter geheel binnen een formatie. Zelfs hele groepen met alleen violen zijn niet onbekend. Maar louter violen zonder elk ander instrument is geen gesneden koek.
Je moet dan van hele goede huize komen om een volle cd of een heel concert te kunnen boeien: door afwisseling van repertoire (snel, traag, opgewekt, intrinsiek) en door afdoende variatie in de uitvoering (diverse technieken, stijlen, interpretaties). Vakkundigheid is zeker paraat bij Lajunen en Oskala. En ze doen er alles aan om aan bovengenoemde criteria te voldoen. Ze voorzien de traditionele melodieën van eigen arrangementen en doen dat ook bij de twee originele composities op deze cd.
De eerste is Sometimes it snows in spring, een knap stuk van de Amerikaanse fiddler Casey Driessen, speciaal voor het duo gecomponeerd toen de Amerikaanse vanwege de Covid perikelen vast zat in Finland. Driessen is gekend om haar percussieve vioolspel en dat pakt het duo voortreffelijk op. Balkanodemia van accordeonist Teija Niku bestaat uit twee delen: Septule en Helsinki Kopanitsa. Beiden refereren aan Balkan ritmen en melodieën, al herken ik die wel in Kopanitsa, maar niet in de andere.
Ondanks de vakkundig uitgevoerde tunes, waarin inderdaad de twee dames zich van diverse technieken bedienen, trad na pakweg een half uur toch enige luistermoeheid op. Als geheel net niet spannend genoeg om de volledige speelduur te boeien.