 |
Fest-noz symphonique
(Coop Brezih, CD 1133)
Het duo Erwan Hamon (bombarde, houten traverso) en Janick Martin (diatonisch accordeon) levert al jaren een kwaliteitslabel af waar het gaat om door hen gecomponeerde en uitgevoerde Bretoense dansnummers. Voeg daar één van de stilaan legendarische Bretoense zangeressen bij, met name Annie Ebrel, een elektrische gitaar (Grégory Dargent) en percussie (Antonin Volson), en je komt nog een stuk verder. Ditmaal legden ze daarenboven een negental dansen voor aan het Orchestre Symphonique de Bretagne onder leiding van Aurélien Azan Zielinski.
De inzet is vrij lichtvoetig met de ridée in zes tijden Déridé ridéri déri dé, ingeleid op accordeon en dwarsfluit, waarbij het orkest in een langzaam crescendo gaat drukken op de begeleiding, waarna de trekzak hen terugdrijft om ruimte te bieden aan de prachtige zangstem van Annie. Zij brengt hulde aan de minnaar die niet minder dan drie paar schoenen verslijt om zijn geliefde te bereiken. In de daarop volgende scottish Protrait, samen met de frivole Banians’s jig (een cercle circassien) de enige volledig zuiver instrumentale nummers, is het aan het orkest om eerst de touwtjes in handen te nemen, waarna zich geleidelijk een intense dialoog ontspint met de solisten.
Hoogtepunt vormt de amoureuze suite Sant Fonik Plinn (ton berr – bal – ton hir), waarin vooral in het eerste deel de conversatie tussen het gezang van Ebrel en de bombarde alle opeist. Na een geslaagde verleidingsdans in het tweede deel, komen we tot een tragisch dramatisch dieptepunt in de Ton hir. Ook de andere liefdeshistories, Caza dansa (een kas a-barh), ingeleid op zang en elektrische gitaar, en Visance (een ton doubl Gavotte) lopen trouwens niet echt goed af. De meest dreigende, somber door het orkest ondersteunde, sfeer gaat evenwel uit van Al lann melenn, een arrangement dat nog een stuk uitsteekt boven al die andere voortreffelijke bewerkingen.
Een album dat alvast hoog genoteerd komt te staan in mijn voorkeurslijstje!
