Edgar Wappenhalter – IJsschots veenlaag mist

(Morc 91)

Alle titels van deze cd zijn in het Nederlands. Vreemd voor een Amerikaanse klankkunstenaar, maar wel verklaarbaar. Steve Marreyt, multi-instrumentalist maar vooral gitarist, baseerde IJsschots veenlaag mist op gedichten van de Nederlandse poëet Sonja Prins (1912-2009), die wereldwijd verschenen onder haar pseudoniem Wanda Koopman. Marreyt koos negen gedichten of strofen daaruit als muzikale inspiratiebron voor zijn composities.

Eerder werk van Wapperhalter kenmerkt zich door stevig werk op vervormde elektrisch gitaar, doordrenkt met stevige elektronica. IJsschots veenlaag mist is veel intiemer. Ondanks dat de melodieën toegevoegde vocalen bevat – Hallusineren / Altijd weer zand is een samenwerking met Morc’s labeldiva Annelies Monseré – staat het instrumentale toch centraal. Karakteristiek is de elektrische gitaar, enigszins vervormd en met een flinke dosis reverb, aangevuld door subtiel toetsenwerk.

Nog een verschil met eerder werk is de lengte van de songs, die hier met uitzondering van opener Aarde rond de drie minuten aantikken. Het is Wappenhalter’s meest folky album, maar niet van die standaard soort. Dromerige folksongs met een aanzienlijke dot psychedelica, soundcollages en -scapes, waarbij het hier en daar aan de beginperiode van Pink Floyd met Syd Barrett doet denken.

Scroll naar boven