Flowers of fragility
(Visage Music VM3010)
Over de voorganger The tarot album van Elias Nardi Group was ik aardig positief. Dat is voor Flowers of fragility niet anders. In de aanpak van Nardi c.s. is weinig veranderd. Nog steeds brengen ze een mix van ethno-jazz en worldmusic, waarbij de twee authentieke instrumenten – de oud van Nardi en de viola d’amore van Didier Francois – voor het wereldse klankpalet zorgen.
Daar komt op deze cd de bandoneon van Danielle di Bonaventura bij. Hiermee combineert Nardi drie bepalende instrumenten uit drie verschillende werelddelen. Het is een gegeven, maar het knappe is dat je het er niet aan afhoort. Uiteraard zijn de karakteristieken herkenbaar, maar meer nog dan op de voorgaande cd staat hier een uiterst coherent gezelschap met een dito sound. Met fluitist Nazanin-Piri-Niri en oudgediende bassist Carlo La Manna wordt een geheel eigen, uniek geluid gecreëerd.
De titeltrack en het openingsnummer vormen een uiterst verteerbaar voorgerecht. Laag voor laag wordt een meeslepende melodielijn opgezet, waar de verschillende instrumenten (oud, fluit, bandoneon en Viola d’amore) op soleren. De opname van de gehele cd kent een lichte reverb, maar dat komt het geluid juist ten goede. Soms neigt het wat naar easy listening jazz, vooral door unisono samenspel en de vibratie die daarbij ontstaat. Maar juist dat geluid luistert super ontspannen. En de composities en de uitvoering daarvan herbergen voldoende spanning en dynamiek om het eventuele gevaar – zoetsappigheid of melodrama – te voorkomen.
Toegegeven, het zal niet voor een ieder zijn weggelegd. Je moet bijvoorbeeld al sowieso houden van een knorrende fretloze bas en het glissando spel van La Manna, maar ik blijf de man een meester op zijn instrument vinden. En wat dies meer zij: een uitgekiend groepsbegeleider. Daarnaast moet je tegen wat vreemde akkoorden en akkoordwisselingen kunnen, tegen improvisaties en als klap op de vuurpijl het geluid van een oud.
Allemaal bedenkingen om de cd links te laten liggen. Maar ik zou dát nu juist niet doen. Je mist het pas als je weet wat je beluisterd hebt. En dat is pure klasse.