 |
Vandkanten
(Go’Danish Folk Music, Xango, GO0718)
Met dit album zijn Emma-Kragh Elmøe (viool en altviool) en Villads Hoffmann (cittern en gitaar) na drie jaar samenwerking toe aan hun debuut-cd, die ze beiden heel evenwichtig van eigen composities voorzagen. Reeds in het jaar van hun doorbraak vielen ze in de prijzen, door tijdens de Danish Music Awards Folk 2015 met de prijs voor ‘New Talent of the Year’ te gaan lopen.
Ze kiezen er radicaal voor om een substantiële bijdrage te leveren aan de instrumentale neotraditie. Dit door uit te pakken met een aantal melodieën die telkens opnieuw instrumentale vertolkingen vormen van verhalen, geïnspireerd door speciale locaties en gebeurtenissen waar ze zich in lieten onderdompelen, en natuurlijk ook door ontmoetingen met mensen die ze in hun hart dragen. Hoewel in aanzet een duo, nemen ze heel graag Julian Sejgaard Jørgensen mee op sleeptouw, die op piano aan diverse nummers een substantiële, swingende bijdrage weet toe te voegen.
Het duo had elkaar reeds van in de kindertijd in het vizier, hoewel hun muzikale paden elkaar aanvankelijk niet leken te zullen kruisen, gezien Emma zich vooral in de klassieke muziek bewoog, terwijl Villads zich niet onledig hield binnen de heavy metal. In de Scandinavische folk blijken ze evenwel een gemeenschappelijke voedingsbodem gevonden te hebben, waarin ze hun voeling met melodie perfect weten te koppelen aan een energieke akoestische expressie. Hun uitgesproken interactieve aanpak leidt tot een aanstekelijk speelplezier.
Voor elk van de tien nummers nemen ze rustig de tijd, zodat alle wegen open liggen om diverse spanningsbogen te ontwikkelen, niet in het minst vanuit crescendo’s en diminuendo’s. Hoewel Villads zich vooral concentreert op de ritmische begeleiding, neemt hij ook systematisch de melodie eens over. Deze leveren bij uitstek een bijdrage in het ontwikkelen van dynamiek in de uitvoering. Heel rustig gluren ze met ons onder meer Vandkanten (‘ontdiepten’), waarin het twinkelend vioolspel ons onder meer doet dromen van het lichtspel op het wateroppervlak. In Flugten til Sverige vinden we alle ingrediënten van hun recept geconcentreerd terug, waarbij helse jachtigheid steeds opnieuw alterneert met passages waarin rust wordt geïnstalleerd met fijngevoelige strelingen van de snaren. Villads zet voorts een pakkende wals neer die hij schreef voor de zestigste verjaardag van zijn vader. Hierbij laat ook Julian zich niet onbetuigd op piano.
Dansers worden ook met een nummer als Bettys Polska op hun wenken bediend. Hoewel niet uitbundig, ontwikkelen de meeste nummers vooral een sprankelende, vrolijke ondertoon. Årets første (‘De eerste van het jaar’) is zo’n pareltje dat als prototype kan gelden, en ons verwachtingsvol laat uitkijken naar nog meer moois. Een ander hoogtepunt is het ongemeen rockende geweld dat ontstaat vanuit de chaos in Kris med saksen, vrij vertaald ‘gesukkel met de schaar’. Plotse wendingen zijn hen niet vreemd, zo blijkt ook hier weer. Gelijkaardige panache vinden we terug in het slaggitaargewijs openende Det gamle bageri (‘De oude bakkerij’), waarin ook de piano solerend in de melodie duikt. Dat doet die ook in de afsluiter, wellicht het meest introspectief mijmerende nummer Til de næste par måneder (‘Tot de volgende paar maanden’).
Hoewel allemaal heel melodieus, getuigen de nummers van een complexiteit die menige herhaling vereist vooraleer je ze desgewenst mee weet te neuriën. Toch wel indrukwekkend wat dit duo vanuit hun beperkte instrumentarium aan klankvolheid weet te toveren.
