Zes EP’s (Extended Play) van heel uiteenlopende artiesten. Korte speelduur, korte bespreking.
Will Breman
Searching for the cloud of bliss
(willbremanmusic.com)
Will Breman is een Amerikaanse zanger/gitarist die in de Californische Central Coast muziekscene probeert te profileren door soul te combineren met folk en bluegrass. Naast gitaar speelt Will tevens banjo, mandoline, dulcimer, mondharmonica, bas en percussie. Daarmee creëert hij een compacte sound, die al op verschillende (digitale) ep’s werd vastgelegd. Zijn meest recente heet Searching for the crown of bliss en bevat drie tracks. Het is zijn meest ingetogen uitgave tot nu toe.
Madeleine, As we stared off into the black sea en Closure zijn drie sterke nummers, met mooie teksten en beklijvende melodieën. Op gepaste momenten wordt tweestemmige zang ingezet, die de melancholieke inslag versterkt. Meer dan op zijn eerdere werk kiest Will Breman voor de ballade-kant. Daarmee overtuigt hij zonder meer.
Hartwin and Ross Grant
New Beginnings
(Trad Records TRAD040)
Accordeonist Hartwin Dhoore speelt op New beginnings samen met de Engelse violist Ross Grant. Hun beider bewondering voor vernieuwende muzikanten als Andy Cutting, Chris Wood, Snaar Maar Waar en Naragonia bracht hen er toe samen de studio in te duiken.
Hartwin Dhoore leverde drie van de vijf composities aan, waarvan één in samenwerking met Grant. Daarnaast een Vlaams/Engelse traditionele medley en een volledig Engelse medley. De instrumenten vloeien mooi samen en zorgen voor een levendige interpretatie van de melodieën. De uitgesponnen afsluiter Bonfire tune is mijn favoriet. Jeroen Geerinck verzorgde de opnames, geluidsmix en master.
In het persbericht wordt gesproken over ‘deze eerste ep’, dus dat wekt de verwachting dat er meer aan zit te komen. Dat zou fijn zijn.
Ivor Game
When will you fall into my loving arms?
(Ivorgame.com)
De Engelse singer-songwriter Ivor Game heeft opnieuw een verzameling kwetsbare en ontwapende liedjes uitgebracht. Ditmaal een ep met vijf tracks die allemaal de liefde als onderwerp kennen. Gewapend met enkel gitaar en zang neemt Ivor je mee. Titels als Will I love again en Does she love me maken het duidelijk: de liefde is geen makkelijke zaak.
Vijf korte nummers die samen nog geen tien minuten duren, maar een heerlijke indruk achterlaten. Ivor Game weet bij mij een vergelijkbare vertedering op te roepen, als die ik eerder voelde bij de liedjes van Jonathan Richman. Dicht bij zichzelf, dicht bij de wereld om hem heen.
Niet veel mensen brengen een ep uit met zo’n korte speelduur. Commercieel gezien niet een indrukwekkende zet, maar qua eigenzinnigheid meesterlijk.
Little Lore
River stories
(little.lore.bandcamp)
Little Lore is de artiestennaam van de Engelse americana singer-songwriter Tricia Duffy. Ze werd geboren in Porthmouth, maar opereert vanuit West Londen. River stories is haar vierde ep als solo-artiest. Eerder verschenen een titelloze debuut-ep (2021) en de aan elkaar verbonden ep’s Seven stories part one (2023, 7 tracks) en Seven stories part two (2024, 3 tracks). Plus nog enkele op zichzelf staande singles. Een bezige dame dus.
Op River stories staan zes liedjes, waarvan er twee voorafgaand aan het album als digitale single verschenen. De ep is ook uitgebracht op cd. Little Lore maakt wat zoetige, makkelijk in het gehoor liggende country. Haar zang en gitaarspel staan op de voorgrond. Toetsen, cello, viool, bas en slagwerk ondersteunen her en der op ingehouden wijze. Tekstueel zijn de liederen interessanter. Goed geschreven, met voldoende eigenheid. Het thema is – zoals je had kunnen raden – water, waarbij metaforisch gebruik van ‘natte’ woorden niet wordt vermeden.
Johnson’s Island, dat wordt bezongen, is een eiland in de River Brent in West Londen, waar kunstenaars resideren, en waar Little Lore een tijdlang mocht verblijven.
Michael Lane
Heaven is a place on earth
(Greywood Records GWR057)
Michael Lane is een Duits-Amerikaanse singer-songwriter. Sinds hij in 2012 meedeed aan The Voice of Germany heeft hij een onaflatende stroom aan singels, ep’s en ook twee albums uitgebracht. Zijn meest recente uitgave is opnieuw een ep, die met enkel zang en akoestische gitaar wordt ingevuld. Michael lane beschikt over een goede zangstem, die hij efficiënt inzet. Zijn gitaarspel is vooral ondersteunend, maar goed verzorgd. Goede flow.
Zes nummers zijn te vinden op Heaven is a place on earth. Het titelnummer opent de ep en laat meteen horen dat Lane ook bij ons meer aandacht verdient. Een goede compositie die luisteren afdwingt. Alle nummers hebben iets van weidsheid in zich, zonder zweverig te worden.
Wat wel opvalt is dat op zijn laatste uitgaven steeds dezelfde nummers terugkeren, zoals Run away, Live free, Don’t hold back en Blind. Heeft Lane te weinig inspiratie of is hij bijzonder overtuigd van de kwaliteit van het materiaal?
Suzie Ungerleider
The wilds EP
(suzieungerleider.bandcamp.com)
De Amerikaans-Canadese singer-songwriter Suzie Ungerleider begon haar muziek carrière in het midden van de jaren ’90 onder het pseudoniem Oh Susanna en vergaarde daar roem mee. In 2021 besloot onder haar eigen naam door te gaan en markeerde dat met het album My name is Suzie Ungerleider. ook om op die manier dichter bij zichzelf te staan als performer.
The wilds ep is een drie nummers tellende voorbode van haar nieuwe album, dat de titel Among the evergreens meekrijgt. The wilds is een lied van een moeder voor haar kind. Sirens handelt over het wegglippen van communicatie en connectie. Real estate gaat over het verlangen naar liefde in een door geld overheerste omgeving.
De conclusie hier kan alleen maar zijn dat het nieuwe album van Suzie Ungerleider zeker de moeite van het beluisteren waard is.
