Suicidal yodels
(Traumton Records 4509/www.traumton.de)
‘File under jazz’ staat te lezen op de website van Traumton, het label waarop Erika Stucky Suicidal yodels heeft uitgebracht. Dat is een gemakzuchtige omschrijving die geen recht doet aan de manier waarop de zangeres ver boven alle genres uitwiekt.
Haar jodelen en accordeonspel zijn in ieder geval stevig geworteld in Zwitserland. Haar ouders waren daar geboren, emigreerden naar de Verenigde Staten, maar keerden terug toen hun dochter een tiener was. Daarnaast laat ze zich elementen uit folk, c&w en gospel aanwaaien. Stucky houdt ook van omgevingsgeluiden. Zo heeft ze nummers opgenomen in een schuur waar hout gehakt en gezaagd wordt, in treinstations (Zrich en Basel-Noord), heeft ze opnamen gebruikt van geprevelde gebeden tijdens een dodenwake. In Blueberry Hill hoor je de weidse akoestiek van een vrijwel verlaten station, met een binnenlopende trein en een passerend groepje jongeren. Maar alles draait toch om de zang van Stucky zelf, niet geperfectioneerd en gladgeschaafd met elektronica, en daardoor breekbaar en oprecht. Zoals jodelchroniqueur Bart Plantenga opmerkte in het interview dat ik enkele jaren geleden met hem had: “Als je jodelt, ben je eerlijk.” Die indruk maakt Stucky inderdaad. Dit is een cd die je voor eens en altijd kan genezen van het idee dat jodelen onvermijdelijk oubollig en potsierlijk is. Stucky heeft een warm plekje in mijn hart gevonden.