 |
De Neerkant
(V2 Records VVNL 31782)
Na het uitbrengen van Dromen van Johanna, zijn cd met twaalf vertalingen van nummers van Bob Dylan, had Ernst Jansz geen enkele inspiratie voor nieuw repertoire, uitgaande van de gedachte dat er nu niets meer toe te voegen viel. Toen kwam na enkele jaren het verzoek van iemand om een lied te schrijven over wereldverbeteraars in de negentiende eeuw in Nederlands-Indië. Daar kwam De ballade van Sarina en Kromo uit voort. Weer wat later kreeg Ernst de vraag of hij een lied wilde bijdragen aan een voorstelling met protestliederen in Cultureel Centrum De Cacaofabriek in Helmond. Snel was er een tekst: Dan huilt mijn hart, maar de muziek wilde niet komen. Dochter Luna bood aan een melodie erbij te schrijven, en zo gebeurde het ook. Daarna ging het vrij snel met de totstandkoming van een nieuw album, en van een nieuw boek.
De Neerkant is de titel, en verwijst naar het dorp waar Ernst Jansz sinds 29 december 1969 woont. De band CCC Inc. verhuisde als geheel vanuit Amsterdam naar het Brabantse dorpje. De groep wist de openbare verkoop van een boerderij in een plaatselijk dorpscafé naar zich toe trekken, tot grote schik van de dorpsbewoners. Later kwam het helemaal goed tussen het dorp en de hippies. De commune die zich in de boerderij vestigde hield het vier jaar vol. Uiteindelijk woonde alleen Ernst Jansz er nog. En hij woont er tot op de dag van vandaag, met zijn vrouw en hun twee kinderen.
De Neerkant begint waar de cd/het boek Molenbeekstraat eindigde. Het beschrijft de periode 1970 – 1980. Het maakt ook veel gebruik van nummers die in die periode werden geschreven. Dead end trail (tekst: Joost Belinfante, muziek Ernst Jansz), te vinden op CCC’s Watching the evening sun, werd voor het nieuwe project voorzien van een Nederlandse tekst: De jonge Ernst Jansz. Het door Ernst gecomponeerde lied Sunshine uit 1972 werd vertaald, maar behield de oorspronkelijke titel. Green green eyes (1973) werd logischerwijs Groene ogen. When your mirror smiles (1988) stamt uit de periode met de groep Rienne Va Plus en heet nu treffend Als je spiegel lacht. Er is een subtiele herinterpretatie van een Doe Maar nummer: Belle Hélène. Voor De treurwilg en de linde gebruikte Ernst Jansz de melodie van Een eerste klein verraad, een nummer van zijn solo-debuut De overkant. Er zijn mooie nieuwe nummers zoals Moe van verlangen en Waar mijn graf of waar mijn as. Ondanks de verschillende herkomsten, vormen de nummers van de cd samen een coherent geheel.
Ernst Jansz wordt op de opnames muzikaal ondersteund door veel van de muzikanten die ook meewerkten a an de cd Gideons droom, die in 2013 verscheen: Guus Paat (gitaar, lapsteel, banjo), Ali Deiwiks (viool, piano, mandoline, sax), Richard Wallenburg (bas, sax, fluit) en Roy Bakker (drums, percussie). Mede CCC-lid Jaap van Beusekom speelt 5-snarige banjo. Luna Jansz deelt met Ernst de leadzang in Dan huilt mijn hart. Jos Haagmans verzorgde opnieuw de opnames en de mix. Hij voegde ook Hammond orgel toe.
Het gelijknamige boek, waar de cd ook is bijgevoegd, bevat nog een tweede cd waarop de demo’s voor de eerste plaat van De Maar te vinden zijn, en een zestal Engelstalige reggae-nummers uit dezelfde periode, opgenomen op 2-sporen.
