(Buda Musique 860398)
Doedelzakwizard Erwan Keravec pakt na zijn volstrekt unieke aanpak van Terry Riley’s In C opnieuw een compositie van een minimal music grootheid aan. Deze keer zelfs vier composities van Philip Glass. Hoe haal je het in je hoofd om Music in similar motion, Music in contrary motion, Music in fifths en Two Pages te arrangeren voor 8 sonneurs? Keravec heeft al vaker buiten de lijntjes gekleurd met albums waarop hij zeer experimentele muziek voor en fratsen met de doedelzak tentoonspreidt. Die aanvankelijk solo ingespeelde opnamen waren nu niet van dien aard dat je er eens even lekker voor ging zitten. Maar interessant wel weer dat een eeuwenoud instrument terecht komt in het hokje avant garde.
Keravec en zijn zeven medemuzikanten realiseerden een zeer beluisterwaardig album met In C. En wat hij daar al constateerde over de modaliteit van de minimal music van Riley en de doedelzak als perfect instrument voor dit soort muziek, gaat nog meer op voor de composities van Glass. Vooral opener Music in similar motion is een genot om naar te luisteren. Aanvankelijk begint het wat aarzelend (het vullen van de zak, de eerste brakke tonen) maar daarna barst het geweld los. Music in contrary motion is wat strakker, maar hier is met name de weergave rond de droneklanken interessant.
Per compositie geeft Keravec een toelichting in het cd-boekje met de samenstelling van de groep, de instrumenten en eventuele bijzonderheden bij de opnamen. Het is abnormaal knap wat dit gezelschap van 8 blazers met de (Schotse) doedelzak, Bretonse biniou en bombarde in diverse toonsoorten en -hoogten voor elkaar krijgt. Het vergt een uiterste concentratie, instrumentbeheersing en samenwerking om de complexe Glass werken met op zich beperkte instrumenten zo fraai uit te voeren. Ik geniet er van, maar ik kan me voorstellen dat als je minder geduld en experimentele vrijheid hebt, je er knettergek van wordt.
