(KLAM records KR16: Xango Music Distribution)
Het jaar kon muzikaal niet beter eindigen op 19 november 2023 in ‘t EY in Belsele. Ondanks de sympathieke en overtuigende set van lokale held Andries Boone, was het toch een Bretoens viertal dat de pannen van het dak speelde. Gelukkig figuurlijk, maar het enthousiasme van zowel muzikanten als publiek had zomaar een letterlijke betekenis kunnen worden…Wat een klasse!
Dwarsfluitist Erwan Menguy, contrabassist Hughes Lassere, cisterspeler Kevin le Pennec en gitarist Erwan Berenguer groepeerden zich op het podium rond één microfoonstandaard en wisselden al naar gelang hun ‘solo’ inbreng van positie om zo een natuurlijke balans te creëren. Het voortdurend geschuifel was op zich al een genot om te zien, maar je gaat tenslotte voor de klanken. Bretons op en top, met hier en daar een Iers/Keltisch uitstapje. De gavottes, plinns, andro’s, scottishen, hanter-dro’s en noem maar op worden apart of in medleys gepresenteerd.
En waar bij menig Bretonse groep het op de startknop drukken is en twee, drie of vele malen herhalen van het hoofdthema, zo geeft dit kwartet binnen de speelduur van een track al zoveel variaties aan, dat je nooit een moment van verflauwing of desinteresse ontwikkeld. Er worden rustmomenten met verfijnde en ingetogen klanken in de samengestelde melodieën ingeruimd. Daarvoor en daarna spettert het met vlotte, afwisselende soli van uiteraard fluit, maar ook voldoende solospots voor gitaar of cister. Die laatsten zorgen ook voor de strakke en gelijktijdig speelse begeleiding met verfraaiing en dat alles ondersteund door de heerlijk knorrende, swingende of aangestreken grommende bas van Lassere. Zo’n muzikant alleen is al een genot om naar te luisteren, staan er nog drie giganten op het podium…
Op Spi produceren en presenteren ze in 10 gevarieerde, instrumentale tracks met tegenmaten, breaks en intervallen gedoseerde en van fraaie harmonieën voorziene melodieën, zodat je dit live gebeuren nog een keer terug horen. De opnamen zijn weliswaar gemaakt in de studio, maar de volstrekt heldere klank, dynamiek en balans doen je geloven dat je recht voor het podium zit. Je mist alleen het kolderiek aandoende geschuifel en het daverende applaus. De beste studio-live cd van het jaar. Dat weet ik nu al zeker.
