FIDDER FOLKFESTIVAL Zwolle 23 februari 2008
De avond begon met een kater. Zit je net lekker in de zaal in afwachting van je eerste concert, krijg je te horen dat dit het allerlaatste Zwolle folkfestival is. Leuk begin toch.
Aan de keuze voor het stoppen van de lange reeks folkfestivals in Zwolle ligt vooral een teruggang in de bezoekersaantallen ten grondslag. Na een aanvankelijke vrees van een echte deceptie na de voorverkoopcijfers, trok de publieke belangstelling uiteindelijk meer dan behoorlijk aan die laatste editie. Maar rond de achthonderd bezoekers voor zon festival in zon agglomeratie met zon achterban is echt te weinig om van een succes, laat staan continuteit te spreken. Qua aantallen dan, want Zwolle kon je zelden of nooit op een artistieke misser aanspreken. Natuurlijk, niet alle acts spreken aan, maar daar komt de persoonlijke voorkeur en smaak om de hoek. Zwolle durfde te programmeren met als basis een zekere gesetteldheid, aangevuld met nationaal talent en internationale durf. Ik ben bang dat we nu alleen nog maar met festivals te maken krijgen die niet meer en niet minder dan de gouden middagweg laten zien: veilige programmering, risicoloos en zonder vernieuwing en durf. Als de voortekenen rond al die special nights projecten niet bedriegen, gaan we een zware donkere tijd tegemoet.. Goed, de kater van de mededeling moest dan maar weggespoeld worden met de muziek. En dat lukte meer dan aardig. Ad van Meurs en zijn No blues project trapte af. De formatie speelde zeer overtuigd en liet horen duidelijk live enorm gegroeid te zijn. Verder opmerkelijke acts waren het Belgische Daziboa rond Sophie Cavez met hun soms wat te ver gezochte, maar integere nieuw gecomponeerde muziek in een mix van folk, jazz. Pop en wereldse geluiden. Ook het Duitse Deitsch, voor het eerst buiten de eigen landgrenzen, was een gedurfd pareltje. Niks geen standaard Bayerische hoempapa, maar breekbare liederen, humor, meeslepende instrumentale en opgewekte dansen van dit trio. We-nun Henk, Fiamma Fumana en LOparleur waren de groepen voor de grote (sta)zaal. De Henk deed het meer dan behoorlijk en ik hoor dit toch nog liever dan het gebeuk van de Italiaanse vrouwen. Het oorspronkelijke electrio is uitgebreid met een echte drummer, die vervolgens de toch al geringe finesse in de muziek van Fiamma geheel naar de kloten slaat. Ik blijf er bij: ondanks een doedelzak op het podium speel je nog geen folkmuziek. Ook de expressieve extraverte muziek van Leoparleur vind ik te veel ballen en te weinig inhoud. De Ierse zangeres Niamh Parsons wist dan weer wel een hele zaal stil te krijgen met haar melodische liederen, slecht begeleid door gitarist Graham Dunn, maar is nauwelijks vernieuwend. Back of the moon was even voor het optreden in Zwolle gesplitst. Gitarist Finlay Napier en zangeres/violiste Gillian Frame vormden in no time een nieuwe formatie. Die was nog niet geheel op elkaar ingespeeld. n ding zal ik absoluut niet (meer) missen aan Zwolle: de overlappende programmering. Ook nu weer stond soms de helft van de zaal op tijdens een concert om zich snel naar de start van de volgende act in een andere ruimte te begeven.
datum: 23 februari 2008
