 |
Mes amours
(EPMmusique 7737158)
Twee jaar geleden recenseerden we hier de recentste cd van deze ongewone chansonvertolkster. Zestig jaar al zingt deze geëngageerde zangeres een eigen keuze van sterke chansons. Uiteraard kiest ze nummers van de grote chansonniers als Ferré (onder meer Vingt ans), Brel (Amsterdam), Brassens (La marine). Ook veel nummers van haar vrienden Jean Ferrat en Allain Leprest.
Deze zestigjarige carrière wordt nu door haar uitgever bekroond met een dubbele compilatie-cd waarop vijftig nummers zijn geselecteerd. De opnames van deze chansons liggen tussen 1962 en 2018. De oudste opname is Le tourbillon, het chanson van Bassiak (Rezvani) en Delerue, dat we vooral kennen van Jeanne Moreau uit Truffauts film Jules et Jim. De jongste opnames zijn twee chansons van Jean Ferrat: Mes amours en Camarade.
Solleville koos in haar carrière niet enkel chansons bij de bekende, hierboven genoemde auteurs. Ook auteurs die meer in de marge leven, maar sterke chansons schreven verrijkten haar repertoire. Deze compilatie bevat onder meer chansons van Henri Gougaud, Thomas Pitiot, Maurice Fanon en van de Zwitser Michel Bühler. Als vrouw koos zij ook chansons van haar vrouwelijke collega Anne Sylvestre zoals Je chante, excuse-moi. Soms deed zij zelf suggesties voor de inhoud van chansons aan tekstschrijvers. Op deze cd’s staan, naar mijn oordeel, twee uitzonderlijk geslaagde dergelijke nummers. Wie zich de historische spurt van de 200 meter op de Olympische Spelen in Mexico 1968 herinnert zal in het lied 200 mètres (Mexico 1968) die spurt herbeleven. De gedrevenheid waarmee Solleville deze spurt bezingt is adembenemend. Dat de winnaar en de derde Amerikaanse zwarten waren die op het podium hun zwarte gehandschoende vuisten opstaken tijdens het spelen van het volkslied was voor Solleville een belangrijke reden om hierover te zingen.
Het feminisme komt mooi aan bod in het lied Sous le marinier du jardin. Hier vroeg ze aan auteur Pierre Grosz een tekst over drie generaties strijdende vrouwen: haar grootmoeder, haar moeder en zijzelf. De muziek is van Maxime Le Forestier. Net als meerdere andere nummers op deze cd’s horen we dat chanson in een live-opname in Japan in 2001.
Deze dubbel-cd is een waardige uitgave om deze vertolkster te eren. Voor wie deze chansonnière die net zevenentachtig geworden is wil leren kennen, is deze Mes amours een uitstekend middel.
