Strings of heart
(Acoustic Guitar Workshops AGW013)
Franco Morone is wellicht de gitarist die de mooiste klanken kan toveren. De goedlachse Italiaan heeft zo’n verfijnde toon en zulk een elegante aanslag, dat je niet om de schoonheid van zijn uitvoeringen heen kan. Zijn uitvoeringen zijn sprankelend, ingetogen maar wel met de juiste dosis daadkracht, dus geen niemendalletjes. Zijn spel is vloeiend, krachtig, ritmisch, melodisch met fraaie harmonieën doorweven, helder en zuiver en schitterend in balans.
Na een aantal albums met zangeres Raffaella Luna brengt de gitarist weer een instrumentale soloschijf uit. De composities zijn van eigen hand, maar The water is wide is toch echt een traditional. Het enige foutje waar ik Morone op kan betrappen. Zijn versie van dit door Jan en alleman al gecoverde lied laat niets te wensen over. Hij behoudt de fraaie lyriek van de melodie, de wonderschone harmonieën, maar op een of andere manier swingt zijn bewerking.
Naast knappe melancholische tunes, weet de Italiaan wel degelijk spanning in zijn nummers te leggen. Zoals Dangerous roads, een voortreffelijk eerbetoon aan collega Michael Hedges, inclusief diens specialiteit, de tapping en de percussie op de klankkast.
Dat Morone’s composities (mede) geïnspireerd zijn door Keltische muziek blijkt wel uit een aantal nummers: Giants Parade/Morrison jig, Antice (een bewerking van een track van Andy Irvine & Dave Spillane’s East wind album) en het eerder genoemde The water is wide.
Maar ook de titelsong, een bluesy ritme, kent de harmonische structuur passend in het Keltische spectrum. Sunny side op mind en de melancholieke afsluiter Childdreams zijn pareltjes: vlot lopende lyrische tunes, met zowel krachtige bas als lichte melodielijnen voorzien van volle harmonische akkoorden.
Waar andere gitaristen zich nog al eens in de kijker plaatsen door vingervlugge soli, gecompliceerde akkoorden en/of melodiestructuren of toonsoort- en ritmewisselingen, toont Morone zijn meesterschap en vaardigheid via de juiste toon, een voortreffelijke klank, vlot lopende melodieën, fraaie akkoorden en dito harmonieën. Franco Morone’s spel op Strings of heart is een vederlichte ‘touch of beauty’.