Dor an enez
(Paker Prod 025)
Accordeonist Fred Guichen was begin jaren negentig mede de oorzaak van een schok in het toen wat conservatieve wereldje van de Fest-noz in Bretagne. Met hun energierijke, dampende en progressieve folkrock werd Ar Re Yaouank enerzijds gezien als een bedreiging, anderzijds als een verademing. Feit is dat de Festou-noz nu veel opener en veelzijdiger zijn dan jaren terug.
Die energie en dat innovatieve is altijd gebleven in de muziek van Guichen. Ook op zijn laatste product Dor an enez (De poort van het eiland), al is dit album meer melodiegericht dan voorgangers. Dat begint al met openingstrack Noces bretonnes, een walsachtige melodie waarbij naast Guichen gastspelers Donal Lunny (gitaar, bouzouki, bodhran), Sylvain Barou (houten dwarsfluit) en violiste Sylvaine Guichen etaleren. Barou en Sylvaine Guichen horen we vaker terug, maar ook gitarist Jacques Pellen met zijn jazzy spel, al is zijn begeleiding in Pors Nevez, een mooie air, heel open, vol nagalm en mysterieus.
Een andere drager is Erwan Moal, de meer standaard open stemming gitaarbegeleider. Met hem – en vaak in combinatie met Barou – speelt Guichen een aantal heerlijke Bretonse dansen, wel alles zelf gecomponeerd overigens. Heerlijk is Koad Freo met Startijenn’s Yoenn Roue en Lionel Le page op bombarde en biniou. De tracks met Pellen zijn de meest experimentele, bij de overige draait het toch vooral om de melodie.
Neemt niet weg dat Guichen alles uit de kast trekt, Zijn toon is formidabel strak, helder, resoluut, zijn begeleidingen variëren van tegendraads tot rockend. Een geweldenaar op zijn trekzak die standaard spel noch een ontdekkingsreis uit de weg gaat. Schitterend is Radiation nevez, waarin Guichen – letterlijk – aan de ene kant gracenotes op de trekzak produceert en aan de andere kant onevenaarbare ritmen en tegenritmen. Er staan vijf zuivere solotracks op de schijf waarvan de laatste een compositie van Fred, vertolkt door Yann Pelliet op Schotse doedelzak. Ja, Fred doet het ‘m weer…