Fred Guichen – Le voyage astral

Fred Guichen - voyage astral

Le voyage astral
(CD Parker Prod 011)

Fred Guichen is de accordeon spelende broer van gitarist Charles. Beiden treden ze vaak samen op in duo, maar Charles heeft al enkele producties onder eigen naam. Bij mijn weten is Le voyage astral de eerste (solo)schijf van de accordeonist. Alle composities zijn van eigen makelij, behalve de traditional Gordon Duncan. Dat Guichen een zeer bekwaam bespeler van de trekzak is heeft hij al op diverse andere plekken laten horen. Met name het vingervlugge en zeer dynamische spel kenmerken hem. Voeg daarbij soms onnavolgbare ritmes en ritmische accenten en je hebt een topmusicus. Op Le voyage astral komen we er nog een aantal tegen onder de gastmusici. Jean Michel Veillon (houten dwarsfluit en tin whistle) krijgt vaak de rol van solist, naast Sylvaine Guichen op viool. In begeleidende rol horen we Jacques Pellen op 12-snarige gitaar. De klank van zijn instrument houdt het midden tussen een metaalsnarige harp en luit met kristalheldere tonen. Pellen weet dat instrument dan ook op een bijzonder inventieve wijze te bespelen, met veel open, wijdse akkoorden. Ronan le Bars komt in een enkel nummer de uilleann pipes bespelen en er is een kleine rol voor Dan Ar Bras weggelegd. En Guichen zelf dan? Die rammelt er behoorlijk op los. Gek genoeg neemt hij niet direct de hoofdrol op zich, maar legt een fors fundament neer, waarop de anderen excelleren. Dat doet hij met veelal ruime arpergio’s en krachtige ritmische accenten. Fred Guichen lijkt een menselijk repeteermachine met de vele en lange herhalingen van thema’s. Toch kan Fred ook swingen en zwieren, waarbij de heerlijke Valse a Johan het fraaie hoogtepunt is. Het is een van nummers met een duidelijke ‘song’ of melodiestructuur. Er zijn er nog een paar, zoals eerder genoemde Gordon Duncan, en het heel toegankelijk Lady dance. De overige tracks zijn meer improvisaties, geluidscollages met kop en staart, kleine –alhoewel Ascension ruim 12 minuten duurt- symfonietjes. Geen muziek voor in The Irish pub, maar verantwoorde, toegankelijke kunst, die het luisteren meer dan waard is.

Scroll naar boven