Fribo – The ha’ o’ habrahellia


The ha’ o’ habrahellia
– Luisteren
(eigen beheer)

Een wit labeltje met ‘promo’ er op en een simpel inlegvelletje met de naam van de groep en de cd. Verdere informatie ontbreekt. Nieuwsgierig zoek ik op het web.

Daar lees ik dat Fribo uit Schotland komt en bestaat uit de Noorse zangeres en percussioniste Anna Sofie Linge, de Schotse Sarah Jane Summers (viool, zang), die enkele jaren geleden nog de BBC Scottish Young tradition won, en gitarist, mandola- en mandoline-speler Ewan MacPherson. Die laatste geniet de meeste bekendheid door bijdragen aan Malinky, Croft no 5, Spiers & Boden, Emily Smith. Daar lees ik ook dat de cd half oktober officieel zal uitkomen, maar verder dan een aantal geluidsfragmenten kom ik niet. Geen titels van de tracks dus. Die zullen in deze bespreking dan ook ontbreken. Maar waarom dan wel een bespreking? Simpelweg omdat Fribo een van de meest interessante groepen is die op dit moment door de Scandinavische volksmuziek beïnvloede muziek brengt. Vergelijk het trio niet met de power- en grungefolk van Hedningarna, maar meer met de ballade kant van Gjallarhorn. Alle ingrediënten zijn er. De kristalheldere en loepzuivere, ietwat hese typische Scandinavische zang van Linge, de veelal in drone spelende en nasaal klinkende viool en de omspelende snaarinstrumenten van MacPherson. Hoewel het instrumentarium beperkt is, weet Fribo een breed en vol geluid te creëren, waarin ruimte is voor details en transparantie. Kenmerkend is tevens het gebruik van de woordloze zang. Fribo schept in de merendeels slow ballads een dromerig sfeertje met een weidse klank, maar de muziek kan ook erg dynamisch zijn en vol spanning zitten. Dat bewijzen ze niet alleen in de uptempo melodieën, maar ook de arrangementen van de ballads zijn bijzonder knap in opbouw. Kunstig is dat het trio binnen een nummer qua stijl of sfeer weet te wisselen, zonder afbreuk te doen aan het concept van het lied. Fribo is ook geen kloon van een Scandinavische folkgroep. Het eigen geluid zit met name in de toevoeging van de Keltische elementen. Hier en daar hoor je een intermezzo met een jig, een reel of een strathspey. In het derde nummer ontdek je de typische syncopen uit de moderne Keltische folkmuziek en de bijhorende akkoorden. Track 9 is een Scandinavisch lied, maar zou zo op een van de Hebriden opgetekend kunnen zijn. Het intermezzo is een medley en kent nogal wat tempowisselingen met weer die syncopen en breaks. In een aantal nummers worden op sublieme wijze geluidseffecten ingevoegd. Twee nummers worden zeer overtuigend door Ewan MacPherson gezongen. Het zijn Engelstalige nummers met een ietwat afwijkend patroon, maar zeker niet misstaand in het groepsgeluid en met een toegevoegde waarde. Onbewust moest ik denken aan de vroegere John Martyn. Fribo is voor mij een van de ontdekkingen van het jaar en uitkijken dus naar de ‘echte’ cd.

Toch inmiddels de tracklijst gevonden:

1 Velkomne
2 Pa Snei/Port-a-Beul
3 Mor og Far
4 The Wife She Brewed It
5 Bansull
6 Beneath The Fir Trees
7 Hardanger Set
8 Nu Solen Gar Ned
9 Hei Huskom i Hei
10 Ned i Vester
11 Beltane
12 I Mine Kate Ungdomsdagar
13 Guten og Mannen
14 Lorlokk Hjem

Scroll naar boven