(Bafe’s Factory MBA062)
De Finse formatie Frigg bestaat 25 jaar. Hun debuutalbum werd door muzikant en recensent Andrew Cronshaw de hemel in geprezen. Dreamscapes is al het tiende album van de inmiddels sterk gewijzigde formatie. Violen (Alina Kivivuori-Järvelä, Esko Järvelä, Tero Hyväluoma) en bas (Juho Kiviuori) domineren, maar het is beslist geen strijkkwartetje. Verfrissende klanken komen uit vooral de mandoline en/of cittern (Petri Prauda) aangevuld met pianoklanken (Esko Järvelä), harmonium en toetsen (Tero Hyväluoma) en de doedelzak van Prauda. Tenslotte is daar de begeleiding op gitaar van Topi Korhonen.
Je proeft de ervaring en de kwaliteit al bij de eerste tonen. Dit zit donders goed in elkaar. Het spel is krachtig, maar ook gedoseerd daar waar nodig. De arrangementen zijn goed uitgedacht en toch spontaan. Harmonie en ritme vergezellen de melodieën. Die variëren van uiteraard Finse en Noordse deunen – van polka’s tot walsen – tot Ritmische Balkanklanken, Keltische nuances en zelfs Amerikaanse bluegrass riffs, die wat humorvol Nordgrass wordt genoemd.
De emotierijke tune Ilon haikeus zou zo maar afkomstig kunnen zijn van bijvoorbeeld de Dhoore familie uit de new Flemish folk scene. Maar alle melodieën zijn gecomponeerd door de leden van Frigg zelf. Voeg ook nog een snufje klassiek toe (het menuet-achtige Allikko of het melancholieke Lupaus) en rockende akoestische powertunes (Västkusten Twist, Game of Frigg) en zie daar: Frigg! Overbodig, maar toch maar genoemd, is de veelzijdigheid van de formatie en de variatie in de melodieën.
Dat een kwaliteitslabel als Galileo de Europese distributie op zich neemt van dit album zegt al genoeg. Ieder vindt hier wel wat van zijn gading, maar het is toch vooral de eenheid van al die tunes die Dreamscapes tot een topper maakt.
Frigg: van power tot puur! Vreemd dat we hier niets of veel te weinig van deze formatie hebben vernomen. Tijd om dat te veranderen!
