Frontier Café Band – Wereldbrand

Wereldbrand
(Appel Rekords, APR1384)

In het licht van de herdenkingsmanifestaties van WO I in de Westhoek, werd in 2016 de theaterwandeling ‘ZIJkant van de Oorlog’ opgezet, waarin diverse belevingsaspecten bij vrouwen in dergelijke gruweltijden hun weg vonden doorheen diverse verhalen. Dit project vroeg ook een muzikale ondersteuning, vertolkt en gedragen door… vrouwen. Voor Soetkin Collier (Urban Trad) en Vera Coomans (Rum, Madou) bood dit een ideale gelegenheid om hun stemmenpracht door elkaar te weven in een vertolking van een aantal oorlogsliederen met de vrouw als invalshoek. Instrumentaal werden ze hierin bijgestaan door chromatisch accordeoniste Sara Salvérius (Duo Wouter Van den Abeele).

Terecht vonden ze dat hier meer in zat dan enkel te fungeren als intermezzo-trio. De zoektocht naar gepaste liederen voerde hen naar oorlogsdichters zoals Theodor Kramer en naar liedteksten van Wim Chielens, Jan Devos (die in zijn plastische teksten al onze zintuigen beroert om de gruwel te herbeleven) en Marc Hauman.
In Wiet Van de Leest (Rum, viool en piano) vonden ze de ideale kompaan om melodieën te schrijven waar nodig, en te wroeten aan frisse arrangementen, die aan zijn viool, de gitaar van Tom Theuns (Ambrozijn,…) en contrabassist Tomas De Smet (Laïs, King Dalton) muzikale vleugels dienden te verlenen. Frontier Café Band werd boven de doopvont gehouden in een ode aan en een bezingen van het verhaal van moeders, echtgenotes, dochters, zussen, hoeren en verpleegsters, verenigd door verdriet, angst, troost en hoop.
Een bloemlezing van het ondertussen opgebouwde concertrepertoire werd ondertussen gebundeld op het album Wereldbrand. Hoewel geïnspireerd door die ‘Groote Oorlog’, alweer honderd jaar geleden blijken deze nummers nog helemaal niets aan actualiteitswaarde ingeboet te hebben. Het album vat zwaarmoedig aan met Jan Devos’ Gueules Cassées, gedragen door mineure accordeonpatronen. Je geliefde man of vader gekluisterd aan een ziekbed terugzien met een half weggeschoten gelaat is nu eenmaal niet opbeurend. Pakkend is ook hun bewerking van Marc Hauman’s Jan Soldaat, met tragische gitaarinzet door Tom, terwijl ook de viool een prominente plaats inneemt in het arrangement, terwijl beide zangstemmen ons kippenvel bezorgen.
Er is evenwel ook soelaas, getuige Frontier Café Rag (Wim Chielens), waarin Theuns mee gaat vocaliseren in het refrein, en Wiets’ instrumentaal walsje Valsa Tchavolo, of zijn frivole Vive le vélo, waarin hij in pure gipsystijl het beste uit zijn viool tovert. Met het ijzige, rauwe Marieke in vlechten (Hauman) – een vocaal acrobatenstuk – grijpen ze ons evenwel terug volledig bij de keel. Vera Coomans beheerst het metier om zingend vlot te wisselen van taal, en bewijst dit hier met Chielens’ La gare de Torreins, waar het lichtvoetige walsritme het tragische verhaal nauwelijks verbloemt, of in haar onvergetelijke interpretatie van Theodor Kramer’s An einem schönen Herbstag, waar Wiet een arrangement wist rond te weven dat sterk aanleunt bij de Schubertiaanse romantiek. Ook de door Soetkin geschreven titelsong is een pareltje met diverse bodems.

Dat de hier bezongen thema’s in de voorbije honderd jaar niet achterhaald werden, getuige de geschiedenissen die zich blijven herhalen, stemt ons droevig. Dit geldt niet in het minst voor Chielens’ afsluitende evocatie van De stoet vluchtelingen. Het zou dan ook onverantwoord zijn om dit unieke muzikale project mee te begraven bij het afronden van de talloze herdenkingsevenementen rond WO I in en rond de Westhoek. Het vormt immers alweer een uitdaging om nu en in de toekomst lessen te trekken uit het verleden. Het booklet van deze aangrijpende cd werd verluchtigd met karikaturen die speciaal voor dit project getekend werden door G(erard) AL(steens).

Scroll naar boven