Gabriella Gabrielli – Dove il mio naufragar

Recensies / webrecensies / Door Dries Delrue

Dove il mio naufragar
(Finisterre FT45)

Gabrielli is een Italiaanse zangeres uit het grensgebied tussen Itali en Sloveni. Zowel qua taal als qua muzikale invloeden is in de liederen die ze hier zingt een grote verscheidenheid te horen.

De cd opent met een traditioneel wiegelied in het Venetiaans dialect. Andere liederen zijn in Rom of het Sloveno-Kroatisch, in de dialecten van Friuli of Istri. De muziek klinkt van donker tot erg opgewekt. De meeste composities zijn van de hand van Mauro Punteri, gitarist bij de groep Zuf de ur. Deze groep werd dertien jaar geleden, mede door Gabrielli opgericht. Ze is al heel die tijd zangeres bij die groep. Haar warme alt doet me soms denken aan de prachtstem van de Isralische Chava Alberstein. Luisteren naar deze liederen, ook al zijn ze in onverstaanbare talen gezongen, is een lust voor het oor. Haar vertolking van Ninna nanna della guerra, een oorlogswiegelied, geeft me kippenvel. Het daarop volgende slotnummer El sielo klinkt dan weer plechtig en krachtig. Erg mooi is dat. De bijgevoegde vertalingen van de teksten in het Engels helpen om de liederen ook te begrijpen. Deze eerste solo-cd van Gabrielli is een aanrader.

Over de auteur

Dries Delrue

Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.

Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.

Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.

Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.

Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.

Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.