Cihkkojuvvon (Hidden)
(Nordic Notes NN147)
Dat er in Samiland rendieren gehouden worden weten we. Dat de joik de typische manier van zingen is ook, evenals dat de Sami – in tegenstelling tot wat sommige informatiebronnen ons doen geloven – het prehistorische tijdperk allang achter zich hebben gelaten en van de meest geavanceerde technieken (van sneeuwscooters tot digitale communicatie) gebruikt maken.
En toch verwacht je niet direct een cd met Ethno-progressieve folkrock muziek uit het uiterste noorden van het Finse contingent. Dat is het geval bij het kwartet Gajanas. De sound is stevig en toch is er ruimte voor verfijnde gedeelten. Naast stevig beuken tevens fraai uitgesponnen intermezzi met een ruimtelijk klinkende elektrische gitaar.
Kenmerkend voor de sound is de sterke percussieve geleding. Of je nu een uptempo of een slepende song hebt, er zit drive in de muziek. Net als de donkere poolnachten en de zomers met continu licht bestaat de muziek van Gajanas dus uit tegenstellingen die elkaar afwisselen en tevens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De rock basis wordt gevormd door Kevin Francett (drums) en Erkki Feodoroff (bass). Nicholas Francett is de multi-instrumentalist op voornamelijk gitaar, maar ook cello en keyboards en zorgt met zangeres en framedrumspeelster Hilda Ländsman voor de meeste composities.
Op twee tracks spelen verschillende saxofonisten een gastrol. Ländsman wisselt haar joiks af met een zangtechniek, waarbij het lijkt of ze binnensmonds klanken voortbrengt. Maar die zijn dan wel stevig overtuigend. De traditie klinkt door in de joik en het percussieve, de progressieve rock in de stevige begeleiding.
Gelukkig houdt het viertal zich wars van allerlei technische frutselen en effecten. Gewoon recht voor zijn raap, verantwoord beuken en ontroeren. Noord Samiland staat op de kaart.
