|
|
Mercy for the dispossessed
(Magic Crow Records MCR-1007)
Halfom, zo is de negende cd van Geoff Bartley gevuld. De ene helft is eigen werk, de andere tracks zijn gecoverd. Al die bestaande nummers bewerkte de Amerikaan tot liedjes die bij hem passen. Zo behoudt het bekende Nobody’s Child van Billy Holliday zijn blueskarakter, maar zet Bartley er wel zijn eigen handtekening onder. Toch doet hij een beetje denken aan de legendarische Josh White als hij de Midnight hour blues zingt. Zijn eigen songs zijn ook om van te smullen. Het lijken echte traditionals. Everything‘s 4 sale ligt vlak naast St. James Infirmary in het melodiehokje en het heerlijk klinkende Long way down to Harlan stamt rechtstreeks uit de bergen van Kentucky. In iedere songtekst verwerkt Bartley bovendien nog een wijze les. Met enkele ervaren muzikanten legde hij de twaalf tracks op schijf vast. De mix van countryblues en folk wordt zo nu en dan geaccentueerd met wat bluesgrass-klanken. In twee eigen instrumentaaltjes toont Bartley zich verder een creatief gitarist. Zijn resonerende gitaar produceert een heerlijke nagalm, die minder metaalachtig klinkt dan de echo van een dobro. Alles lekker losjes gespeeld, maar technisch gaaf opgenomen in een prima mix.
