Gianmaria Testa – Vitamia
Vitamia
(Le chant du monde 2742077 / Harmonia mundi)
Vijf jaar na zijn vorige cd is er nu deze Vitamia van Gianmaria Testa. Eerst had hij de titel van een van de songs op deze cd, 18 mila giorni, ook als titel voor de hele cd willen gebruiken. In dagen geteld was hij zo oud als hij aan deze nieuwe cd begon te werken, maar de achttienduizend dagen werden er negentienduizend. Dan heeft hij maar voor de titel Vitamia (mijn leven) gekozen. Het zijn tien nummers waarvan hij zelf tekst- en muziekauteur is en één lied waarvoor zijn percussionist Philippe Garcia de muziek schreef. Klinkt de wat rauwe stem van Testa nog als vroeger, de begeleidingen klinken nieuw. Hier zijn geen klarinet, sax of trompet te horen, instrumenten die mee de klank bepaalden op vorige cd’s. Basis bij de begeleiding op deze Vitamia zijn snaarinstrumenten. Veel gitaren – Testa speelt hier zelf ook electrische gitaar en dobro – en contrabas. Een keer ook viool en een cello die op het droevig lied Lele, over een stervende vrouw die een niet zo gelukkig leven kende, een mooie slotmelodie speelt. Ook de piano speelt vaak mee en enkele keren een accordeon. Op deze cd valt op dat Testa en zijn muzikanten er soms ook stevig tegenaan kunnen gaan. Het slotlied La giostra (het carrousel) klinkt uitbundig en opgewekt. Gianmaria Testa weet ons opnieuw bijzonder te bekoren.
Over deze schrijver
Dries Delrue
Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.
Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.
Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.
Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.
Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.
Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.