Recall
(PfMentum CD073)
Gilbert Isbin is en blijft een interessante muzikant. Ooit begonnen als (klassiek) gitarist verdiende hij zijn sporen in de jazz. Hij sloeg al voor de wereldmuziekgekte zijn vleugels uit naar andere culturen en speelde zo muziek met Oosterse invloeden en klanken, met Caribische en Zuid-Amerikaanse noten. Hij nam een cd op met draailierspeler Iep Fourier en zelfs een schijf vol met instrumentale solobewerkingen van composities van Nick Drake. Enkele jaren terug nam Isbin de luit ter hand. Dat is nu zowat zijn hoofdinstrument. Maar Isbin is niet zomaar een luitspeler. Als je de Bruggeling zou moeten typeren en vergelijken met een kunstschilder, dan is hij eerder expressionist dan impressionist. Meer fictief dat realist, kleurrijk in plaats van zwart wit. Bij Isbin weet je nooit waar het precies naar toe gaat en dat is zo fascinerend. Dit maal is er een samenwerkings-cd met contrabassist Scott Walton. Recall is zeker niet de meest toegankelijke schijf van Isbin. Vanaf de eerste tonen word je meegezogen in één brok improvisatie. Noem het jazz, noem het avant-garde, maar ook een verkenningstocht rond een oeroud instrument – de luit – waarbij alle grenzen worden onderzocht en uitgeprobeerd. Geen cd dus om eens lekker onderuitgezakt met een zak knabbels te verorberen. Je volle concentratie is vereist. Wie melodische, gladde composities verwacht heeft hier niets te zoeken. Wie muziek eens van een andere, explorerende kant wil beluisteren kan zijn hart ophalen. Voer voor durfals dus…. Maar dan krijg je ook wat.
