 |
70 ans… a L’Ouest
(Coop Breizh CD 1123)
Ik zal het maar gelijk bekennen: ik ben nooit een grote fan van Gilles Servat geweest. Ik vind het te veel chanson en te weinig Bretons en daarom niet aansprekend. Desondanks – en wat zou hij zich van mij aantrekken? – heeft Servat een carrière om u tegen te zeggen. Zeventig is hij inmiddels en dat werd gevierd met een nieuw album.
Vrijwel alle composities zijn van de bard zelf, soms in samenwerking of een hertaling van een bestaand lied. Servat weet zich altijd te omringen met prima muzikanten en ook nu weer. Patrick Audouin (gitaar) en Calum Stewart (uillean pipes, whistles) zijn de bekendste, aangevuld met Mathilde Chevrel (viool, cello), Jerome Kerihuel (percussie) en klavierspeler Philippe Turbin.
De sound die het gezelschap produceert is laidback. In Nederland zou je zoiets bij pakweg een Herman van Veen kunnen verwachten. Mooi samenspel, vakkundig, maar weinig uit de band springend en kleurend binnen de lijntjes. Er zijn wat uitzondering: La douleur d’aimer met een vervormde elektrische gitaar en een scheurende pipes, Arbres, een gereciteerd gedicht dat een Oosters sfeertje meekrijgt en het bluesy/rocky Gros plant et muscadet.
Het stemgeluid van Servat is donker, met een fraaie tremelo in zijn stem die eens niet irriteert. Mooi, maar mij iets te braaf.
