Kan Zaman
(GYE16-001 /eigen beheer: www.gokselyilmaz.nl)
Het duurde vijf jaar voordat de opvolger van de zeer fraaie Gezgin (De reiziger) realiteit werd. In al die tussenliggende jaren heeft Göksel Yilmaz geschaafd aan zijn Neder-Turks/Arabische muziek. En opnieuw is hij er met zijn ensemble in geslaagd een knap, toegankelijk en integer album af te leveren, vol met bewerkte bestaande en overgeleverde composities. Er zijn aanwijsbare verschillen met Gezgin. Zo is naast Yilmaz (zang, gitaar, saz, oud), violiste Anne Bakker, bassist Sandor Kem en percussionist Ulas Aksünger een prominente rol weggelegd voor nieuwkomer Funda Yilmaz. Met kenmerkende slepende, glissandi vocalen brengt zij meer afwisseling en sterke zang in de groep. Haar stem is flexibel en toch rotsvast, helder en innemend. Daarnaast was Gezgin een weergave van een jarenlange zoektocht naar het ’thuis’ van Göksel (zie interview). Met Kan zaman lijkt het erop dat de zanger-snarenman en componist dat thuis heeft gevonden. Het album klinkt meer ’traditioneel’ (let op de aanhalingstekens!) Turks-Arabisch. Dat ligt meer aan de ritmen en melodieën, dan aan de invulling van die klanken. Want de samenstelling van het ensemble ademt dan toch weer een meer westerse koers. Beluister je bijvoorbeeld Kan Ezzaman, dan ontdek je enkele jazzy invloeden in een zeer toegankelijke melodie, bijna een niemendalletje op het eerste gehoor. Maar daar ligt juist de kracht van Yilmaz c.s. Op het oog voor ons vreemde muziek in zijn waarde laten, maar het zonder concessies en afbreuk aan de bronnen assimileren in ons westerse muziekidioom. De muziek op Kan zaman oogt vrolijker dan op Gezgin, al zijn er enkele zeer sterke ontroerende composities (Rouzanne, Bestan wroud). Onmiskenbaar hoogtepunt van de cd is het verstilde, door Göksel gezongen, Ya Rayeb le Stanboul, over een dolende ziel op zoek naar zijn geliefde. De reiziger is op weg van en naar Istanbul, maar ook Aleppo en Beiroet. Hoe actueel kan dit lied zijn, maar Yilmaz leerde het van een cassettetape van zijn grootvader. En daar hebben we de reiziger weer….