Door Jeroen van Zuylen
GOOIKOORTS, Gooik, 6 t/m 8 Juli
Voor de liefhebbers van traditionele folk is er Gooikoorts. Het festivalterrein ligt in een lieflijk, licht glooiend landschap met hoge populieren bij Gooik, een dorp even ten westen van Brussel.
Verspreid over drie dagen traden er dertien groepen op. Daarnaast werden er in het dorp ook dans- en zangstages gegeven. In een grote tent was er een uitgebreide markt van instrumentenbouwers. Dat het festival ook gezelligheid hoog in het vaandel heeft staan, werd bewezen in de nachtelijke uurtjes. Na half elf moest het op de camping stil zijn, maar op het festivalterrein werd het dan pas echt gezellig met musicerende en zingende groepjes her en der. Ook leden van de optredende groepen deden daar vrolijk aan mee, onder het genot van een (in glas geschonken) streekbiertje. Het programma was zo opgezet dat elke avond eindigde met balfolk. Stoelen aan de kant en dansen maar!
Vrijwel alle groepen gaven toelichtingen bij hun muziek. Over de oorsprong van liederen, over de herkomst van instrumenten en van teksten. Dat is prettig omdat je dan meer gericht kunt luisteren. Zo weten we dat Hotel Palindrone uit Oostenrijk een tegenwicht wil bieden aan de oerconservatieve ‘Volkstmliche Musik’ uit dat land. Hun muziek zat vol met Scandinavische en Balkaninvloeden, maar met een vrolijk jodelliedje verloochenden zij hun afkomst niet! De vier multi-instrumentalisten bespeelden onder meer mondharp, doedelzak, klarinet en draailier. De renaissancetijd vormt de inspiratiebron voor Bob, Frank en Zussen. Met hun laat-middeleeuwse liederen, gezongen in het Spaans, Italiaans en Middelnederlands, willen zij oude muziek weer nieuw leven inblazen. Mooi was de uitvoering van De gespeelckens, uit het Antwerps Liedboek. Toch zakte het optreden gaandeweg wat in. Dat kan niet gezegd worden van het Zweedse duo Anna Rynefors & Erik Ask-Upmark. Voor mij het hoogtepunt van Gooikoorts 2007. Op harp, nyckelharpa en Zweedse doedelzak wisten zij met prachtige verstilde melodien van begin tot eind te boeien. Van een ontroerende schoonheid waren de nummers Kringellek en Valtrall. Beroemd op de Britse eilanden, maar nog onbekend in de rest van Europa is Carreg Lafar uit Wales. Gelukkig ook hier toelichtingen, want van het Welsh valt door mij nochtans weinig te brouwen. De meerstemmige liederen van het zeskoppige gezelschap werden onder meer begeleid door de uit Wales afkomstige horlepijp. Traditionele instrumenten vormden ook de basis bij Xarnge (luit, hommel, dulzaina). Begon het concert met ingetogen ballades en een mazurka, gaandeweg werd het tempo verhoogd en werd de drumcomputer ingezet. Zo evolueerde het concert naar een climax en groeide de groep uit tot grote publiekslieveling. Maar juist die beats ondermijnden voor mijn gevoel de kwaliteit van het overigens prima optreden. Op zondag zorgde het Vlaamse Floes voor een aangenaam uurtje muziek. Met het koningskoppel Philip Masure en Guido Piccard in de gelederen werden de hoge verwachtingen ruimschoots ingelost. Sterke arrangementen, zuivere zangstemmen van Silvie Moors en Soetkin Collier. De teksten lijken soms te zijn weggeplukt uit oud-Nederlandse liedboeken, maar ze zijn allen van de hand van Piccard. Mooiste nummer: Belovodia, het titelnummer van hun enige cd. De a capellagroep Corou de Berra was ’s ochtends in de kerk te horen en ’s middags op het podium. Hun meerstemmige zang, afkomstig uit de zuidelijke Alpen, was wel mooi van uitvoering, maar ik vond de kwaliteit van de composities nogal wisselvallig. Spectaculair was de combinatie van dans en muziek bij het optreden van het Canadese Vishtn. Veel voetenwerk van de dames en heren die soms tegelijk dansten en musiceerden. Evenals bij vele groepen op Gooikoorts ontpopten de leden van Vishtn zich als multi-instrumentalisten. Drie dagen Gooikoorts betekenden drie avonden balfolk. Follia! was vrijdag uitstekend op dreef, het Waalse La Cie Trad vond ik zaterdag wat vlak. Maar de afsluiter van het festival, het Frans-Belgische Minuit Guibolles met Rmi Decker op fluit en doedelzak, vond ik sterk. Vooral een bijna meditatieve hanter dro is me bijgebleven.
Het prettige van Gooikoorts is haar kleinschalige karakter. Ik roep de lezers dus niet op volgend jaar massaal naar Gooikoorts af te reizen. Want het moet wel kleinschalig blijven!
datum: 22 augustus 2007
