Grosse Isle – Le bonhomme de sept heures * The Bonesetter

Grosse Isle is een Canadese driekoppige groep uit de Franstalige provincie Québec. Sophie Lavoie is een klassiek opgeleide pianiste die gaandeweg traditionele muziek uit haar streek is gaan spelen en zich ook toelegde op viool. Zij is ook de zangeres van de groep. Ze speelt al vele jaren samen met Fiachra O’Regan, een Iers muzikant uit Connemara.

Zijn instrumenten zijn Ierse doedelzak, fluit en banjo. Het derde lid van de groep is een ouwe rot in het vak, André Marchand, medeoprichter destijds van ‘La Bottine Souriante’. Zijn specialiteiten zijn gitaar en voetpercussie, onmisbaar in de muziek uit Québec.

André Marchand zingt ook mooi het lied Dans Paris à l’Orient. Op deze cd zijn zowel traditionele liederen in het Frans als Ierse jigs en reels te horen. Een deel van de cd bestaat ook uit zelf geschreven nummers. De naam van de groep verwijst naar een belangrijk historisch jaar in de geschiedenis van naar Canada uitgeweken Ieren. De grote hongersnood in Ierland deed veel Ieren emigreren. 441 boten voeren in 1847 naar Québec. Aan boord heerste veel ondervoeding en ook ziektes als typhus. Wie de tocht overleefde werd bij aankomst in quarantaine geplaatst op het eilandje Grosse Isle, ten noord-oosten van de stad Québec, midden de Sint-Laurens rivier.

Een van de mooiste liederen op de cd bezingt het verhaal van een boot die dicht bij de eindbestemming verging. Een Ierse moeder zag haar vijf dochtertjes verdrinken in zee. Sophie Lavoie schreef en zingt hierover in À Grosse Isle, het voorlaatste nummer op de plaat. Opener is Le Bonhomme et la bonne femme, een lied van La Bolduc, een iconische zangeres in het Québec van de jaren ’30. Haar vader was Ier, en die invloed is te horen in haar erg herkenbare liederen.

Een ander bijzonder nummer is het lied Les tailleurs de pierre dat gezongen wordt door gastzanger Michel Faubert, stichter van de a capella groep ‘Les chansonniers de l’enfer’. Het lied wordt prachtig begeleid door Sophie en Fiachra op viool en doedelzak. De meeste liederen hebben een rustig ritme, wat een bijzonder contrast geeft met de opwekkende Ierse ritmes.

Grosse Isle bewijst dat de muziek in Québec springlevend blijft. Liefhebbers van het genre zullen deze cd koesteren.

Scroll naar boven