Et ses interpretes 1957-1962
(Frémeaux & Associés FA 5660)
Bij het verschijnen van de laatste cd van Guy Béart (1930-2015) in 2010 schreven we in nummer 132 van New Folk Sounds hoe deze vedette van het Franse chanson bijna vergeten was. We schreven toen ook over zijn problemen in 1964 met platenmaatschappij Philips. Die zag in het uitgeven van Béart nog onvoldoende brood.
De zanger startte met een eigen platenmaatschappij (Temporel) en kreeg in 1970, na een lang proces, de rechten terug van zijn eigen werk. Nadien heeft Béart zijn hele œuvre opnieuw opgenomen en zelf uitgegeven. De eerste opnames uit de Philips-periode (1957-1962) mochten niet meer worden uitgebracht. Na vijftig jaar zijn uitgaverechten in Frankrijk vrij en uitgever Frémeaux & Associés heeft nu alle nummers van Béart uit die Philips-periode, verschenen op 45-toeren plaatjes (17 cm EPtjes), in een driedelige cd-box heruitgegeven. Eindelijk kunnen die bijzondere chansons van Guy Béart opnieuw in hun oorspronkelijke versies beluisterd worden.
Natuurlijk zijn er zijn grote successen die tot het publieke Franse geheugen zijn gaan behoren. Velen kennen immers L’eau vive, Bal chez Temporel of Qu’on est bien en kunnen die liederen zelf zingen of fluiten, maar weten vaak niet meer wie de auteur ervan is. Maar wie kent nog Le terrein, Sac à malices of En baignoire nog? Ook deze chansons en nog veel andere zijn met deze uitgave weer aan de oppervlakte gekomen.
Op twee cd’s zijn veertig nummers van Béart, door hemzelf gezongen, samengebracht. Ook bijvoorbeeld de chansons die hij in 1961 schreef voor de film Pierrot la tendresse van François Villiers en die gearrangeerd zijn door François Rauber, die levenslang ook arrangeur was van Jacques Brel. Een van deze liederen is Printemps sans amour dat in het Nederlands bekend is als In oktober, gezongen door Liesbeth List in een vertaling van Hans Andreus.
Wat deze cd-box nog meer bijzonderder maakt is de derde cd. Hierop zijn 22 vertolkingen door anderen van Béarts vroegste chansons samengebracht. Van het begin van diens zangcarrière al hebben Juliette Gréco, Patachou en Zizi Jeanmaire chansons ven Béart opgenomen. Het spreekt vanzelf dat sommige succesnummers door meerdere zangers of zangeressen zijn gezongen. Daardoor is op deze cd met 22 tracks soms hetzelfde chanson in verschillende vertolkingen te horen. Zo is Qu’on est bien hier vertolkt door Gréco maar ook door Annie Fratellini. Printemps sans amour wordt gezongen door Simone Langlois, maar ook op een bijzonder aangrijpende wijze door de oudere hoofdrolspeler uit de film, Michel Simon. Ook hij wordt hierbij begeleid door het orkest van Rauber. De bekendste andere vertolkers op deze cd zijn Michèle Arnaud, Yves Montand, Pia Colombo, Jean-Claude Pascal. De meest verrassende vertolker is ongetwijfeld filmacteur Anthony Perkins die Il n’y a plus d’après zingt.
Dat Béarts nummers door zoveel artiesten werden gezongen is een bewijs van de belangrijkheid van de auteur Béart in de gouden jaren van het Franse Chanson. Deze cd-box is een welgekomen uitgave voor veel liefhebbers van het chanson in het algemeen en voor Béart-liefhebbers in het bijzonder.