“Ik mag de frontvrouw zijn van een vriendengroep”
Haar eerste cd is net een jaar oud. Hij loopt goed, zowel in Nederland als in Vlaanderen. Bij onze ontmoeting hoorden we een jonge zangeres die weet wat ze wil.
Studio Herman Teirlinck
Tijdens ons gesprek heeft Bedert het herhaaldelijk over ‘de Studio’. Daar leerde ze het vak van singer-songwriter. Vooral raadgevingen van Bram Vermeulen, die er les gaf, zijn haar bijgebleven.
De liefde voor muziek kreeg ze van thuis uit mee. Haar ouders stonden er op dat de drie kinderen ook theater- en muzieklessen volgden. Voor kinderen uit het West-Vlaamse Deerlijk gebeurde dat op de academie te Harelbeke. Als jongste in het gezin leerde Hannelore ook piano spelen. Dat instrument was immers al aanwezig in huis. Haar verlangen om cello te leren zou teveel gekost hebben. Nu is piano gelukkig handiger om liedjes te componeren dan cello.
Zoals elke jongere uit haar generatie begon zij songs te schrijven in het Engels. Na haar middelbare school koos ze er voor om de afdeling kleinkunst – een woord dat niet meer echt de lading dekt – te gaan volgen. Haar ouders hadden haar een studierichting toegewenst die meer zekerheid biedt, maar daar ze slaagde voor de toelatingsproeven werd het toch de Studio. Het is op Studio Herman Teirlinck dat ze overtuigd werd dat het beter was om in het Nederlands te schrijven.
Tijdens haar studies dong ze mee in wedstrijden, vooral om zichzelf te testen voor een echt publiek. Voor de Vlaamse Nekka-wedstrijd voelde ze zich nog niet klaar. In Nederland kon ze wat anoniemer meedingen. Bedert nam deel aan de NCRV-prijs Open Podium, de SongAholic Contest en aan de Nederpopprijs. Tot haar grote verrassing won ze die alle drie. In de Vlaamse kranten werd daar heel kort melding van gemaakt, maar verder niets. Vandaar dat ze aanvankelijk meer op het podium stond in Nederland dan in Vlaanderen. Na haar studies won ze, eind 2007, ook de Nekka-wedstrijd. Vanaf dan werd Bedert ook in eigen land erkend en gewaardeerd.
Nekka-Nacht 2008
De Nekka-wedstrijd en de daarop volgende Nekka-Nacht in het Antwerpse Sportpaleis betekenden echt een doorbraak voor Hannelore Bedert.
“Dat jaar was Bart Peeters de hoofdvedette van de Nekka-Nacht. Dat toeval was een geluk voor mij, want Bart geloofde in mijn kunnen Hij zorgde er voor dat ik de enige vrouwelijke artiest was op de affiche. Daar dit jaarlijks evenement ook behoorlijk aandacht krijgt in de pers was dat voor mij een meegenomen publiciteit. Peeters liet immers niet na om mij steeds uitdrukkelijk te vermelden bij interviews die hij voorafgaand aan de pers gaf.”
En dan was er natuurlijk het optreden zelf in het Sportpaleis, waar de duizenden aanwezigen, twee avonden na elkaar, een verrassend goed klinkende jonge zangeres aan het werk zagen. Niet alleen haar eigen Met uw ogen toe aan de piano gezongen, maar ook het lied van Bart Peeters Zonder woorden dat ze in duet met hem mocht zingen, kregen alle aandacht in de perscommentaren. Zij was de ontdekking van de avond. Na die uitzonderlijke avond en die grote duw in de rug van Peeters voelde Bedert dat de tijd rijp was voor een eerste full-cd. Ook het publiek vroeg er naar. Aanbiedingen van grote labels wees ze van de hand. Die stelden teveel voorwaarden die haar niet zinden. Zij wou zelf bepalen wat en hoe de cd zou zijn. Collega’s steunden haar daarin. Met haar palmares van gewonnen wedstrijden en de speellijst voor het komend seizoen kreeg zij een lening bij de bank waarmee ze haar cd in eigen beheer kon uitbrengen. Ze waagde de sprong en die kan zeker geslaagd genoemd worden. Als producer had ze Stoffel Verdickt aangesproken. “Daar ben ik erg blij om,” zegt ze, “want een producer laat je wat afstand nemen van je eigen songs. En dat is goed.”
Nederlands en dialect
Ik zeg haar dat ik het wat moeilijk heb met de taal die ze hanteert. Haar liedjes in algemeen Nederlands zijn soms doorspekt met niet zo Nederlandse woorden en in haar liedjes in het dialect hoor ik zuiver Nederlandse klanken die eveneens ongewoon aandoen. Deze opmerking verrast haar niet. Ze heeft een antwoord klaar: “Ik weet dat ik een vorm van tussentaal schrijf . Maar daar koos ik voor. Ik wilde liedjes schrijven in de taal die ik ook spreek. Het dialect dat we thuis spraken was zeker niet meer het oude, platte dialect van de streek en het gesproken Nederlands was ook niet helemaal standaardtaal. Vandaar. Ik wilde echt in spreektaal schrijven en zingen, in de taal waarin ik me goed en gemakkelijk voel. Deze vorm werd ook aanvaard in de Studio. De tijd dat er in opleidingen gehamerd werd op zuiver Algemeen Nederlands is duidelijk voorbij. Maar mogelijks zal ik minder dialect of tussentaal gebruiken op mijn volgende cd, dat laat ik nog open.”
Veel somberheid en ook Raymond
Hoe kon ze Raymond van het Groenewoud overtuigen om mee te zingen op haar cd, wilde ik weten. “Ook dat heb ik aan de Nekka-Nacht te danken. Ik had het nummer Imaginaire geschreven dat ik samen met een man wilde zingen. Op de eerste avond van Nekka raapte ik al mijn moed samen en klopte aan op de kleedkamerdeur van Raymond die een van de artiesten was op die Nekka-Nacht. Ik gaf hem een opname van het lied dat ik met een muzikant had ingezongen en vroeg hem of hij dat met mij zou willen zingen op de cd. De volgende dag, in de gangen van het Sportpaleis zei hij mij spontaan dat hij dat wel wou doen. Ik geloofde mijn oren niet. Later heb ik van anderen vernomen dat hij vol lof was over wat ik schreef. Sindsdien hebben we nog regelmatig contact en geeft hij me nog raad. Raymond is een bijzonder fijne meneer die ik erg respecteer, zowel op menselijk als op muzikaal vlak.”
Een vriendengroep
Haar groep bestaat uit door haar uitgekozen muzikanten. “Bij Nona Mez, de erg ondergewaardeerde groep van Geert Maris, hoorde ik drummer Davy Deckmyn en bassist Bart Van Lierde. Die twee wil ik als ritmesectie in mijn groep, zei ik tot mijn lief. Ik sprak hen hierover aan en ze stemden toe. Als gitarist kon ik Thomas Vanelslander, die tien jaar bij Raymond speelde, aantrekken. En nu spelen live ook nog twee strijkers mee die op de cd meespeelden: celliste Seraphine Stragier en violist Jeroen Baert. Die groep groeide uit tot een echt plezante vriendengroep. Het klikt goed tussen ons op het podium en dat merkt het publiek ook. Daar ben ik bijzonder blij om.”
www.hannelorebedert.be
Wat als – Baanrecords CTC-2990512 / Coast to coast
