Hans Mortelmans en groep – Parima

Focus-cd's, Recensies / België / Door Dries Delrue

Parima
(Wild Boar Music WBM 21098)

Sinds 2005 vormt gitarist, accordeonist en liedjessmid Hans Mortelmans een groep met klarinettist Lieven Keymolen, gitarist Lodewijk Dedain en contrabassist Benny Van Acker. Parima was een legendarisch goudmeer in Columbia en is de titel van een van de twaalf liederen op deze cd, de derde al van Mortelmans en zijn groep. Aan de airplay te oordelen lijken radiomensen die niet te appreciëren, maar wie de cd koopt en beluistert kan dat des te meer doen. Mortelmans is een adept van de Django-stijl. Zijn grote voorbeelden als liedjesschrijver zijn Georges Brassens en Wannes Van de Velde. Hij zingt ook in Antwerps dialect. De tekst van het openingslied Showbizzblues #2 is duidelijk geïnspireerd door Brassens’ Le petit joueur de flûteau. De matrozen is een vertaling van het gedicht van Paul Fort dat Brassens meesterlijk op muziek zette. Van Wannes zingt hij Zwijgt me van de Vlaamse kwestie, een nog steeds actueel chanson uit 1969. Maar Mortelmans’ liederen kunnen de vergelijking met deze meesters best doorstaan. Dat Antwerpen de City van de Mode geworden is en dat De hoeren van Gent er ongemotiveerd zitten te wachten op klanten zijn onderwerpen die Mortelmans tot prachtige chansons inspireerde. Café Rood-Wit en de herinneringen aan de vrouw op de pakjes Tigra sigaretten leverden net zo mooie liedjes op. Heeft Wannes een opvolger? Ja, Wannes heeft een opvolger.

Over de auteur

Dries Delrue

Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.

Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.

Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.

Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.

Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.

Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.