Het Huis der Verborgen Muziekjes II, De Singel Antwerpen, 8 maart 2006
Dick van der Harst heeft het weer gedaan. Net zoals voor het stadsfeest Brussel 2000 bracht hij muzikanten van verschillende disciplines samen voor een tweede Huis der Verborgen Muziekjes. Zowel de muzikanten zelf als het publiek vroegen naar een vervolg op het eerste Huis en dat is nu te horen en te zien.
Van der Harst heeft het inderdaad weer gedaan. Oude muziek en volksmuziek, klassiek van Mozart en Poulenc, songs van nu en schitterende flamencodans en -zang bracht hij samen in n muzikaal programma. Het werd opnieuw een muzikaal feest dat vol verrassingen, vol speelsheid en ook met veel humor de luisteraar boeit.
Het Huis is bewoond door muzikanten uit verschillende muziekgenres. Oxalys is een kamermuziekensemble van vrij jonge Brusselse muzikanten, Ialma is de Gallicische vrouwenzanggroep die ook in Brussel zijn basis heeft. Amparo Corts komt uit Svilla maar woont nu al langer in Brussel dan ze in Spanje heeft geleefd. Zij is een erg gewaardeerde flamenca die zelf haar liederen schrijft en met wie Wannes Van de Velde graag samenwerkt. Sofia Yero is een nog jonge creatieve flamencodanseres. Orion heeft zich een naam gemaakt in de Keltische muziek. Fabian Fiorini is een uitstekend pianist. Els en Katelijne Van Laethem zijn klassiek geschoolde zangeressen die vooral oude muziek zingen. Frdric Malempr heeft een zeer ruime bagage als percussionist. Deze groep muzikanten werd voor dit tweede Huis uitgebreid met klarinettist Jean-Philippe Poncin die hier vooral basklarinet speelt en met Kim Delcour, frontman van de folkgroep (BUB) op verschillende blokfluiten en doedelzak. Dick van der Harst zelf bespeelt zijn vertrouwde instrumenten: gitaar, bandoneon en bombarde, maar voor het begeleiden van Amparo Corts neemt hij een Turkse bazuki ter hand. Hij bouwde voor Het Huis der Verborgen Muziekjes I een draaiorgel dat in dit tweede huis een belangrijkere plaats inneemt. Mallempr is nu de orgeldraaier. Als we de verscheidenheid van dit muzikaal geheel zouden vergelijken met een circus, dan krijgt het orgel de rol van clown toebedeeld.
Al word je niet anderhalf uur lang even sterk geboeid als door bijvoorbeeld het fijne fluitmelodietje bij het begin (Van der Harst vertelde me dat hij het melodietje heeft gehaald uit een Alan Lomax plaat waarop een Gallicir op een panfluitje speelt) toch blijf je met volle aandacht luisteren naar dat verrassend spel met bekende en onbekende melodien. Wanneer bijvoorbeeld de verzen van een oud lied telkens afgewisseld worden met een volks zinnetje gezongen door Ialma, moet je stil lachen om het humoristisch effect. Wanneer Amparo Corts naar voor treedt om met haar stem, maar ook met haar hele lichaamstaal, te declameren schieten er vonken van het podium naar het publiek. Vonken zijn er ook bij de dans van Sofia Yero. Bijzonder mooi wordt het wanneer zij met haar dans het orkest gaat dirigeren. Een prachtig spel tussen de danseres en de muzikanten is het waarbij men niet enkel met de oren maar ook met de ogen ten volle kan genieten.
In vergelijking met het eerste Huis wordt nu meer samen gespeeld en zijn er meer verrassende overvloeiingen tussen de verschillende muziekvormen. Was het Huis uit 2000 te vergelijken met een patchwork, samengesteld uit verschillende kleurrijke lapjes, het Huis anno 2006 lijkt meer op een batik waarvan de vele kleuren in elkaar vloeien
Wie ook wil luisteren naar onbekende muziek, wie zich wil laten verrassen door muziek, die zal in dat Huis der Verborgen Muziekjes II mooie grote en kleine kamers ontdekken. Het is nog tot 29 april te horen en te zien, zowel in Nederland als in Vlaanderen.
De speellijst is te vinden op www.hetmuzieklod.be
datum: 8 maart 2006
