(MHCD 121: Continental Record Services)
Jaren geleden vertelde Iain Matthews dat hij geen soloplaten meer ging maken. De jaren erna verscheen wel nieuw werk van de Britse singer-songwriter, maar in groepsverband (Matthews Southers Comfort, Fake Tan met The Salmon Smokers) of in duo (Matthews Baartmans conspiracy). Met How much is enough komt hij terug op de hierboven vermelde uitspraak en realiseert daarmee zijn 38e plaat onder eigen naam. De titel – en vooral de toevoeging ‘vol 1’ – laat ons in het ongewisse wat betreft de toekomst…
De dertien nieuwe songs – tien op de vinyluitgave – zijn allen van de hand van de meester zelf, waarvan vijf in samenwerking, met onder andere Andy Roberts en BJ Baartmans. Die laatste neemt ook een tiental instrumenten voor zijn rekening, terwijl Sjoerd van Bommel (drums) en Mike Roelofs (toetsen) de overige invullingen verzorgen. Die instrumentele uitvoering is opvallend relaxed en losjes, zonder concessies te doen aan kwaliteit.
Tekstueel blikt Matthews terug naar zijn jeugd in de bewogen jaren zestig (Ripples in a stream). Voortdurende bezorgdheid (Where is the love, het mooie introverte The new dark ages), verbazing en verontrusting (She’s a digital girl) en zelfreflectie (How much is enough), naast allegorische songs als het schitterende The bird and the fish zijn een aantal andere thema’s. Naast introspectieve songs, observerende waarnemingen is er ruimte voor verhalende ballads als Santa Fé line. Matthews’ composities zijn authentiek, beklijvend, meeslepend.
Wat betreft de sound presenteert Matthews een staalkaart van zijn 60-jarige carrière: van poppy tracks tot meer rocky riffs en ‘light version’ blueslicks (rhythm and blues), een snufje soul tot folky ballads. Zijn vocalen zijn – alhoewel enige sleet hoorbaar is – nog immer van topkwaliteit. Nog lang niet afschrijven deze Iain Matthews. Laat vol 2 maar komen….
