 |
Detached
(Appel Rekords, APR1393)
Ies Muller (houten traverso en zang) en David Munnelly (diatonisch accordeon) trokken zich een tijdje geleden terug in ’t Pakhuis, een bescheiden theatertje in Vianen, om een aantal nummers die deel zijn gaan uitmaken van hun duorepertoire vast te leggen voor de toekomst. Zo ontwikkelden ze een heel eigen rijke expressie van zelfgeschreven, traditionele en aan anderen ontleende melodieën, vanuit een heel intieme ruimtelijke atmosfeer.
Verbonden met de diepste wortels van de traditie lijkt het alleen maar een koud kunstje om aan hun drang naar innovatie en verfrissing tegemoet te komen. Heel sober wordt ingezet met Deut ganin-me da ma bro, een op aangeven van Ies oeroude slow air die ze opdragen ter nagedachtenis aan de in 2014 overleden violist Paul Crucq, die onder meer furore maakte bij The Last Attraction.
Vrolijker gaat het eraan toe in 20’s Barndances, een set met composities van Paul O’Shaughnessy en Louis Flanagan, die in de jaren twintig van vorige eeuw één van de eersten was die Ierse traditionals op gitaar ging vertolken. Reels van eigen makelij vinden we in De lastige eend/Yvonne’s two. Het hoeft geen betoog dat Ies hier de houten fluit laat floreren als geen ander. Fel contast met de door David ingezongen Lullaby (van Rafe Van Hoy en Dan Seals).
Met de set Ardara Lassies/Béla Bartók’s Highland, waarvan ze het tweede deel vonden bij violliste Liz Carroll en Billy Mc Comeskey, maken we een uitstapje naar Schotland en vervolgens naar Newfoundland met de nostalgische slow air The Kildevil Air van Gerry Strong, gekoppeld aan de traditional Taylor Hill, alweer een buitenkansje voor Muller om uit te pakken.
De titelsong is een vrij abstract stuk van David op de tekst Never Go Back van Declan Askin. En ook de daaropvolgende jigs zijn van de hand van Munnelly. Eén van de meest pakkende klaagzangen uit Bretagne, de gwerz Eliz Iza, kreeg van hen een ongewoon, maar fris ogend pakje aangetrokken. Uitzwaaien doen we wervelend met twee tunes uit Ierland.
Zuivere akoestische kracht zonder enig noemenswaardig elektrisch hulpstuk lijkt het wel. Een schijf om op te dansen, maar evengoed om stil van te worden en van te genieten!
