Ik tel tot tien
(Choco Records CR004/CNR)
JackoBond is het alter ego van de Vlaamse kleinkunstzangeres Riet Muylaert. Ze schreef in tien jaar tijd een ongelofelijk aantal projecten op haar naam. Nadat ze in 2005 afstudeerde aan de Antwerpse Studio Herman Teirlinck, deed ze mee aan de Nekka-wedstrijd, waar ze tot de halve finale reikte. Ze ging mee op tournee met De Kleine Avonden, een Nekka spin-off. In 2007 volgde een eerste demo-cd en een jaar later lag haar eerste cd Alsof in de winkel. In 2009 schreef ze zich in voor het TV-programma Zo is er maar één, waarin ze liederen vertolkte van onder andere Ramses Shaffy, Wannes van de Velde en Willen Vermandere. Ze kwam als winnares uit de bus en kon bij verschillende muzikale projecten aanhaken, zoals bij het project In een ander licht van Stef Bos en bij Kleinkunsteiland. Haar tweede cd Als ik van u was verscheen in 2010 en ze stond in datzelfde jaar in het programma Brellando op het podium met Paul de Munnik en de gebroeders Lameirinhas. In 2011 deed ze mee met Country ladies, waaraan ook Nathalie Delcroix (Lais) meewerkte. Ze maakte onderdeel uit van de voorstelling Oorlogs- en vredesliederen van Wannes van de Velde, en is ook te horen een gelijknamige cd. Op haar derde cd Ik ga op een berg wonen (2013) zong ze in het nummer Aanwezig een duet met Frank Boeijen. In 2015 stond ze in de voorstelling Nijghse vrouwen. Voorwaar, een bezig baasje.
Nu is er dan haar vierde cd Ik tel tot tien, uitgegeven in eigen beheer. Twaalf liedjes van eigen hand, muzikaal vormgegeven met haar vaste begeleiders Florejan Verschueren (piano, harmonium), Tim Vandenbergh (bas) en Karel de Backer (drums). De arrangementen werden in samenwerking gemaakt en de opnames vonden plaats bij de muzikanten thuis. Popmuziek en kleinkunst houden elkaar in evenwicht. Opvallend is dat er geen gitaar te horen is op het album.
Het thema van de cd is loslaten. Dat woord komt in enkele nummers naar voren. De teksten zitten vol afwegingen, keuzes en vragen. Daardoor is er een grote kans op herkenning door de luisteraar. De foto op de voorkant van het digi-pack is een bijzonder plaatje. Mijn interpretatie is dat emotie vele kleuren kent.
Op het eerste gehoor is het geluid van de cd wat eenvormig, maar bij elke nieuwe luisterbeurt ontdek je meer muzikale finesse. Goed werk dus van JackoBond.