 |
The way to go
(Acoustic Music Records 319.1575.2)
Ik heb volstrekt niet de illusie dat Jacques Stotzem zich iets van mijn recensies aantrekt, mocht hij ze al lezen. En toch voldoet Stotzem aan één van mijn wensen en tevens groot kritiekpunt uit de besprekingen van zijn voorgaande albums Catch the spirit II in het bijzonder, en To Rory in wat mindere mate. Daarop covert Stotzem bekende hits en songs van Gallagher. Vakkundig, maar ik hoor deze fantastische gitarist en dito componist veel liever met eigen werk. The way to go voldoet daaraan geheel, met 10 nieuwe tracks in de gekende Jacques Stotzem stijl: mooie, lopende melodieën met heerlijke harmonischen in open tuning zonder te veel gepiel, maar de lyriek en het melancholische voorop.
Bij de eerste tonen van openingstrack Dreaming of a better World hoor je al dat het goed zit. Het is niet louter ingetogenheid. De titelsong is een opvallend vlotte, vrolijke tune die optimisme uitstraalt. De inhoud bevestigt voor mij de titel. Want dit is Stotzem in al zijn kracht en kunde. Neem daarnaast het trieste, beschouwende It’s gone forever voor de andere kant van de gitarist. Trage, zeer fraaie gevoelvolle deunen, waar je echt stil van wordt.
Zo wisselen stemmingen elkaar af, maar straalt het album een perfecte eenheid uit. Toch één kritiekpuntje. De Belg speelt tegenwoordig op een Martin (OMC custom signature en OMC 15 ME). Het klinkt nog aardig goed, maar benadert voor mij toch niet de perfecte sound die hij met behulp van zijn voorgaande Lowden en andere specifieke instrumenten voor de open stemmingen bereikte. Wie weet leest hij toch stiekem mijn recensies…
