La Guitarra sonriente
(Marista MCD20347)
Jan Bartlema beschrijft zijn cd als volgt: “Het programma wat ik op deze cd heb opgenomen is een selectie van mijn favorieten, een reis door verschillende stijlen en periodes met muziek gecomponeerd voor de klassieke gitaar.” Dat heeft niet zo veel met folk of rootsmuziek te maken, al komen diverse dansen aan bod (tango, wals).
Toch is het bespreken en luisteren naar de cd van Bartlema geen straf. Integendeel. Zijn techniek is voortreffelijk, zijn toon helder, vast, zuiver. Daarbij biedt de cd afwisseling, worden niet al te zware stukken aangeboord en is daardoor goed verteerbaar, zelfs voor niet klassiek geoefende oren.
Een compliment gaat ook uit naar de registratie (Dirk Overwijk) die een uiterst aangename hoeveelheid – natuurlijke? – galm in de opnamen heeft weten toe te voegen of behouden. Daardoor klinkt een en ander luchtig en komt de speltechniek van Bartlema nog beter uit de verf. Voor de kenners, er is werk van Milan Tesar, Manuel M. Ponce, Fernando Sor, Gerald Schwertberger, Leo Brouwer, Baden Powell, Rodrigo Riera, allen 20e -eeuwse modern klassieke componisten.
Twee titels zijn afkomstig van de inwoner van Heerenveen zelf en twee van Astor Piazzolla. Bartlema brengt ze soms met kloppen, trekken en wrijvend over de snaren met verve. De composities van Schwertberger worden begeleid door Rudi Kaldenberg op piano. Een wat ongebruikelijke combinatie, die echter fraai uitkomt. Soms voegt de piano wat nuances toe, een andere keer is het een krachtig begeleidingsinstrument. Knap is ook Preludio van Ponce met gitaar en harpsichord.
Verandering van spijs doet eten, zeker als je een cd als La Guitarra sonriente krijgt voorgeschoteld.
